تاریخچه جنبشِ سوسیال دمکراسی و کارگری در سوئد

تاریخ سیاست اجتماعی در سوئد، تاریخ کشوری است که نشان میدهد که چگونه گام به گام یک جامعهء طبقاتی کهنه و خشن به یک جامعهء مرفه و دمکراتیک تبدیل میشود. همگامی و هم پیمانی سوسیال دمکراتها و اتحادیهء سراسری کارگری در این کشور، نخستین گام و اقدام جدی و کارساز برای پیشرفت و استقرار رفاه اجتماعی برای عموم شهروندان در این کشور محسوب میشود.  جامعهء رفاه در سوئد بر چند اصل انکار ناپذیر بنا شده است؛ همکاری، تعاونمندی و برابری که این اصول هم در قانون اساسی این کشور انعکاس یافته است و هم در اجرای سیاستهای رفرم در این کشور. اساس و اهداف سیاستهای رفرم بر این پایهء هستند که همهء آحاد جامعهء شهروندی میبایست از حق رفاه عمومی و امنیت اجتماعی برخوردار باشند. دفاع از رفاه و امنیت اجتماعی بدین مفهوم است که همهء شهروندان این کشور از هر گروه و طبقه اجتماعی میبایست با یکدیگر تلاش کنند تا مطالبات عمومی مردم تحقق یابند.

کوروش اعتمادی

۲۸ سپتامبر ۲۰۱۴

****

۱ تلاش برای تحقق حق رأی عمومی

مبارزات سوسیال دمکراتها در سوئد در تمامی دوران پایانی قرن نوزدهم و آغاز قرن بیستم، اختصاص مییابد به تصویب و اجرای قانون حق رأی عمومی برای زنان و مردان. به همین خاطر حق رأی عمومی برای همهء آحاد جامعه، اعم از زنان و مردان، نخستین و مهمترین خواست سوسیال دمکراسی در سوئد در پایانهء قرن نوزدهم و آغاز قرن بیستم محسوب میگردد. در سال ۱۸۹۶ «هلمار برانتینگ»۱ با کمک و همیاری لیبرالها موفق میشود وارد پارلمان گردد. در سال ۱۹۰۲ سه سوسیال دمکرات دیگر به جمع نمایندگان پارلمان افزوده میشوند. حق رأی و انتخاب شدن تا همین زمان هنوز بستگی بمیزان ثروت دارد. بزرگترین حامیان سوسیال دمکراتها، کارگران، همچنان فاقد رأی هستند. در سال ۱۹۰۲ در میدان «نُورابانت تُوریت»۲ که مرکز ساختمانی اتحادیهء سراسری کارگری میباشد، بزرگترین تظاهرات اعتراضی تاریخ سوئد برگزار میشود که سخنران اصلی این تظاهرات«هلمار برانتینگ»، نخستین نماینده سوسیال دمکراتها در پارلمان میباشد. در این تظاهرات بزرگ حدودِ صد و بیست هزار نفر که اغلب آنها کارگران میباشند شرکت میکنند. خواستِ اصلی آنها تصویب و اجرای حق رأی عمومی برای همهء شهروندان سوئد میباشد.

پس از این تظاهرات موفقیت آمیز، دولتمداران محافظه کار میپذیرند که حق رأی عمومی برای مردانیکه که به سن ۲۴ سالگی رسیده اند مورد پذیرش قرار گیرد و جهت بررسی و تصویب به پارلمان ارسال گردد. امّا زنان هنوز از این حقوق اجتماعی محروم میمانند. البتّه این حق رأی عمومی برای مردان با شرط معین دیگری در پارلمان تأیید میشود، بدین شکل که این گروه سنی از مردان فقط حقّ رأی برای مجلس دوم پارلمان را دارند و نه مجلس اوّل.

در خصوص حق رأی برای شهرداریها هنوز شرط داشتن ثروت محفوظ است و این بدین معنا است که تنها صاحبین ثروت میتوانند شهرداریها را اداره کنند و تصمیم گیرندگان اصلی باشند. در خصوص مجلس نخست پارلمان، هنوز ثروتمندان از حق نمایندگی ۴۰ کرسی برخوردار میباشند و این بدین مفهوم است که مجلس نخست پارلمان همچنین در زیر نفوذ و قدرت صاحبین ثروت میباشد.

حق رأی عمومی برای مجلس دوم برای مردانیکه که از مرز ۲۴ سالگی گذشته اند به نشانه آن است که بسیاری از مردم که هوادار سوسیال دمکراتها میباشند، میتوانند به کاندیدهایی از میان این گروه سیاسی رأی بدهند، ولی مبارزه همچنان برای تحقق و اجرای حق رأی عمومی و برابر برای همه شهروندان اعم از زنان و مردان برای همهء نهادهای اداره کننده کشور ادامه دارد.

بالاخره زیر شدیدترین فشارهای جنبش کارگری و حوادث انقلابی در کشورهای همجوار، بویژه در روسیه، محافظه کاران ناچار میگردند که در مقابل این خواست عمومی جامعه، یعنی حق رأی عمومی برابر برای زنان و مردان، عقب نشینی کنند و به اجرای این مطالبه تن در دهند. یکسال پس از انقلاب اکتبر روسیه در سال ۱۹۱۸ پارلمان سوئد نیز میپذیرد در قانون اساسی این کشور تغییرات اساسی بوجود آورد و حق رأی عمومی و برابر برای همهء آحاد جامعه اعم از زنان و مردان را به تصویب برساند. از سویی دیگر سوسیال دمکراتها موفق میشوند، پس از اجرای حق رأی عمومی برای همگان و دوری جستن از روشهای انقلابی برای بر پا ساختن یک نظام سیاسی سوسیالیستی، کشور را از ورود به یک جنگ داخلی باز دارند.

در سال ۱۹۲۱ «آگدا اُستلُند»۳  و «نِلی تُورینگ»۴  که اولین زنان سوسیال دمکرات بودند، موفق میشوند وارد پارلمان سوئد شوند. «آگادا اُستلُند» یک خیاط معمولی بود و خانم «نِلی تُورینگ» به شغل عکاسی مشغول میبود. آنها منتخبین تجدید انتخابات و قوانین جدید هستند که توانستند وارد پارلمان سوئد شوند. هر دو آنها عضو انجمن زنان سوسیال دمکراتها بودند و از سویی دیگر خانم «آگدا اُستلُند» رئیس انجمن زنان سوسیال دمکرات در شهر استهکلم میبود. دومین خواست سوسیال دمکراتها، یعنی قانون ۸ ساعت کار در سال ۱۹۱۹ به تأیید پارلمان سوئد میرسد و این بدین معنا بود که حدود سی سال مبارزه بی امان جنبش کارگری بهمراهی سوسیال دمکراتها نتیجه بخش میگردد و موجب میشود تا این دو خواست عمومی که سرلوحهء مطالبات سوسیال دمکراتها و اتحادیهء سراسری کارگران سوئد میبود به واقعیت تبدیل گردند.

۲ – سال ۱۹۱۷، سال تلاشی جنبش سوسیال دمکراسی

وقتی که  «هلمار برانتینگ» در فوریه ۱۹۱۷ دهمین کنگره حزب سوسیال دمکرات را افتتاح میکند، از سوی کنگره این قول را دریافت میکند که ایام کنگره را بنام «روز تفاهم» نامگذاری شود. دلیل آنهم این بود که جناح چپ سوسیال دمکراتها از پیش زمزمه جدایی از حزب را سر داده. پیش زمینه این اختلاف نظر، تردیدهای جناح چپ سوسیال دمکراتها بود که میاندیشند که آیا جنبش کارگری میبایست برای رسیدن به اهداف سیاسی خود راهکار مبارزاتی «پارلمانتاریسمی» را پیش گیرد و یا به روشهای «انقلابی» روی آورد؟ روش «انقلابی» همان شیوه مبارزاتی بود که «بلشویکها» و بعدها حزب کمونیست روسیه برهبری «لنین» برای کسب قدرت سیاسی و اداره دولت و کشور در روسیه طرح ریزی کرده بود. انشعاب اجتناب ناپذیر بود. دوم ماه مه همان سال جناح چپ سوسیال دمکراتها حزب جدیدی را تشکیل دادند تحت عنوان «حزب چپ سوسیال دمکراسی» که پس از چند سال این تشکل به حزب کمونیست تغییر نام داد که امروز در صحنه سیاست سوئد بنام «حزب چپ» فعالیت میکند.

در سال ۱۹۱۷ سازمان جوانان حزب سوسیال دمکرات با ابتکار سازمان جوانان شهر «اِسکلیستُنا»۵ تحت عنوان «اس اس یُو»۶  تشکیل شد. سازمان جوانان حزب سوسیال دمکرات از همان آغاز نقش بسزایی را برای پیشبرد سیستم سواد آموزی برای همگان بعهده میگیرد.

۳ «پَر آلبین هانسُون»۷، رهبر جدید سوسیال دمکراتها

پس از مرگ «هلمار برانتینگ» در سال ۱۹۲۵، «پَر آلبین هانسُون» در کنگره حزب در سال ۱۹۲۸ بعنوان رهبر جدید حزب سوسیال دمکرات انتخاب میشود. او پیش از این رئیس کمیتهء اجرایی حزب بود. در همان سال که «پَر آلبین هانسُون» برهبری حزب انتخاب میشود و سخنرانی بسیار معروف و درخشانی را در کنگره حزب در خصوص مفهوم «خانه مردم»۸ که همیشه هدف سوسیال دمکراسی در سوئد بوده، ایراد میکند. نکات مهم این سخنرانی در واقع منعکس کنندهِ چارچوبهای فلسفه فکری سوسیال دمکراتها پیرامون جامعهء ایده آل آنها بود که تأکید میورزند؛ که هیچ صاحب قدرتی حق ندارد ضعیفی را بسود منافع شخصی خود در زیر پا لگد مال کند. از نظر «پَر آلبین هانسُون» جامعهء خوب آن جامعه ای است که برابری، تعاونمندی، یاری رساند به یکدیگر و اتحاد عمومی همهء آحاد جامعه بر سر حل مشکلات اجتماعی را سر لوحهء برنامه ها و اهداف سیاسی خود برگزیند. در فلسفه سیاسی سوسیال دمکراتها اساساً فردگرایی محلی از اِعراب ندارد، اگرچه حقوق اجتماعی و سیاسی فرد بشدت در این نظم سیاسی مورد احترام میباشد. آنها باور دارند برای ساختن یک جامعه انسانی و آیده ال، همهء گروه بندیهای اجتماعی از هر طبقه اجتماعی میبایست مسئولیت بپذیرند و برای رفاه و آزادی همگان متحد با یکدیگر تلاش کنند.

4 – تداوم تلاشها برای برپا ساختن جامعه ایده آل

در انتخابات پارلمانی سال ۱۹۲۸ گروههای بورژوازی موفق شدند با تبلیغ گسترده پیرامون شبح کمونیست که به مسئله جنگ داخلی در روسیه ارتباط میافت، آرای بسیاری از شهروندان سوئدی را بخود اختصاص بدهند و اکثریت کرسیهای پارلمان را در اختیار گیرند، علیرغم اینکه آرای سوسیال دمکراتها هم نسبت به گذشته افزایش چشمگیری داشت. امّا واقعهء اعتصاب کارگران در سال ۱۹۳۱ در شهر «اُدالِن»۹، نقطه عطف تحول سیاسی در تاریخ مبارزاتی مردم این کشور محسوب میشود که پس از اعتصاب گسترده کارگری در سال ۱۸۷۹ در شهر «سُونسوَل»۱۰ حادث میشود. در واقعهء اعتراضات کارگری در «اُدالِن» در برخورد مسلحانه پلیس با کارگران اعتصابی، پنج تن از معترضین کشته میشوند.

5 – تحول سیاسی دههء ۳۰ میلادی

انتخابات پارلمانی سال ۱۹۳۲ را میتوان نقطهء اوجِ پیروزی برای سوسیال دمکرات ها در سوئد ارزیابی کرد. برای نخستین بار آنها موفق میشوند اکثریت کرسهای پارلمان را بخود اختصاص دهند و نمایندگان گروههای بورژوازی در اقلیت قرار میگیرند.

مبارزه برای کاهش بیکاری از اصلی ترین هدف سیاسی سوسیال دمکراتها در پارلمان محسوب میشود. در این کارزار سیاسی حزب سوسیال دمکرات با انجمن دهقانان در درون پارلمان یک انتلاف سیاسی قدرتمند تشکیل میدهند. وزیر اقتصاد آقای «ارنست ویگفُرس»۱۱، سیاست اقتصادی نوینی را برای افزایش سرمایه گذاریهای مولد که بتوانند مؤلف های کاری بیشتری را در جامعه ایجاد کنند طراحی میکند، تا از سویی دیگر توانمندیهای نیروهای دمکراتیک در جامعه در مقابل اندیشهء رو به رشد «نازیسم» تقویت گردد.

در همین رابطه سرمایه گذاریهای دولتی چندین برابر میشود. شرایط نابسامان مسکن برای گروههای فقیر، کارگران و سالمندان مورد توجه و بررسی قرار میگیرد و تلاش میشود برای رفع این معضل بزرگ اجتماعی سیاست کارآمدی اتخاذ گردد. در این دوران پیش از نیمی از خانواده های صاحب بچه در آپارتمانهای تک اتاقی زندگی میکردند.

6- شکل گیری سیاست رفاه اجتماعی

 اجرای سیاستِ مبارزه برای کاهش بیکاری همزمان است با پیشبرد سیاست رفرم برای بهبود شرایط زندگی برای کودکان، خانواده های پر جمعیت و سالخوردگان. با افزایش مالیات بر درآمد ثروتمندان تلاش میشود صندوق مالی دولت برای ایجاد موقعیت های بیشتری شغلی تقویت شود. علیرغم بحران اقتصادی دههء ۳۰ میلادی در بیشتر اقصی نقاط جهان، مشاهده میشود برای نخستین بار در تاریخ کشور سوئد شرایط زندگی برای بخش کم درآمد بهبود مییابد. حقوق بازنشستگی افزایش مییابد، قانون بیمه بیکاری به اجرا درمیاید و خانواده ها امکان مییابند برای بهبود مسکن خود از بانکها وام بگیرند. اقتصاد و خدمات اجتماعی در دهه ۳۰ میلادی در اوج بحران اقتصادی در اروپا و جهان از مهمترین موضوعات حزب سوسیال دمکرات سوئد محسوب میگردد. کمکهای مادی و پولی به مادران تنها که دارای فرزند میباشند یکی دیگر از اقدامات بشردوستانه ای بود که در رأس برنامه های رفرم اقتصادی سوسیال دمکراتها قرار میگیرد. در سال ۱۹۳۸ قوانین جدیدی برای رفع نیازهای دندانپزشکی مردم به تصویب پارلمان میرسد و دو هفته تعطیلات در سال برای همه نیز از سوی پارلمان پذیرفته میشود.

در سال ۱۹۳۴ «آلوا میردال»۱۲ بهمراه همسرش «جان گونار میردال» ۱۳  کتابی را تحت عنوان «پرسش پیرامون بحران جمعیت»۱۴ در سوئد منتشر میکنند که اهمیت بسزائی برای پیشبرد و بالا رفتن رفاه اقتصادی خانواده در این کشور مییابد. آنها پیشنهاد میکنند برای تأمین زندگی و آینده کودک همهء آحاد جامعه میبایست مشترکاً اقدامات کمک رسانی مادی به کودکان را بعهده گیرند. کتاب برای پیشبرد رفاه برای کودک و خانواده های صاحب فرزند در سوئد بسیار مورد توجه قرار میگیرد و یکی از منابع پیشبرد سیاست رفاه اجتماعی برای دولت سوسیال دمکراتها در دههء ۴۰ محسوب میشود.

7- تحولات سیاسی و اجتماعی در دههء ۳۰ میلادی

در انتخابات سال ۱۹۳۸ جهت گزینه های نمایندگانی برای استانها و شهرداریها، سوسیال دمکراتها با کسب ۵۰٫۴ درصد آرا پیروز اصلی انتخابات میشوند. دلیل این پیروزی افزایش دو برابری اعضای اتحادیهء سراسری کارگری در دههء ۳۰ میلادی است که کارگران امکان مییابند که به نمایندگان سوسیال دمکراتها رأی بدهند.

در سال ۱۹۳۸ برای نخستین بار نمایندگان اتحادیهء سراسری کارگران و کارفرمایان رو در رو با یکدیگر بر سر توافقنامه ای مشترک به تفاهم میرسند که به قرارداد «سالتوُ شوُ بادن»۱۵  معروف میشود. هدف اصلی این پیماننامه ایجاد ثبات در بازار کار و پرهیز از درگیری و اختلاف بین کارگران و کارفرمایان میباشد. این قرارداد از آنچنان اهمیتی در تاریخ سیاسی سوئد برخوردار است که تا بامروز پس از هفتاد و شش سال، از اعتبار بالایی برخوردار است که در عرصه بین المللی به مدل سوئدی بازار کار معروف است. در واقع دههء ۳۰ را دوران تحولات و پیشرفت رفرم سیاسی و اجتماعی در سوئد نامیده میشود که موجب تغییرات اجتماعی گسترده ای در این کشور میشود. با گسترش رفاه اجتماعی و دیگر رفرمهای اقتصادی در همهء زمینه ها در دههء ۳۰ میلادی، شاهد هستیم پیشرفتهای شگرفی هم در عرصه سواد آموزی و فرهنگ در این کشور پدید میاید.

8– «تاگِ اِرلَندِر»۱۶ و قانون «آ تِ پ»۱۷

در تمامی دوران جنگ جهانی دوّم، از سال ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۵، دولتِ ائتلافی سوئد توسط «پَر آلبین هانسُون» رهبری و اداره میشود. وقتیکه جنگ پایان یافت، «پَر آلبین هانسُون» تا پایان عمرش، ششم اکتبر ۱۹۴۶، همچنان نخست وزیر سوئد باقی میماند. سه روز پس از مرگ «هانسُون»، گروه پارلمانی سوسیال دمکراتها، «تاگِ اِرلَندر» را به جانشینی «هانسُون» برمیگزینند. «تاگِ اِرلَندر» از سال ۱۹۴۶ تا ۱۹۶۹ بمدت ۲۳ سال بطور ثابت نخست وزیر و رهبر حزب سوسیال دمکرات میباشد که در دوران او یک سری از مهمترین رفرمهای اجتماعی، بویژه در خصوص حقوق بازنشستگی برای عموم مردم، تأیید و به اجرا در میاید که در لیست رفرمهای اجتماعی این کشور به «آ تِ پِ» معروف است.

پیش از آن تا دههء ۵۰ میلادی تنها به بخشهای معینی از کارمندان حقوق بازنشستگی تعلق میگرفت، بگونه ایکه کارگران از این حقوق محروم میبودند. از این رو در سال ۱۹۵۷ بر سر قانون حق بازنشستگی عمومی، رفراندومی برگزار میشود که توسط آرای اکثریت گروهها بندیهای مختلف بورژوازی رد میشود. تا اینکه در سال ۱۹۶۰ پس از سالها بحث و گفتگوهای طولانی، قانون حق بازنشستگی برای همهء عموم شهروندان به تصویب میرسد.

در میانه دههء ۵۰ میلادی قانون حق بیمه برای بیماران به تصویب میرسد که دیگر از این پس کسی نمیبایست نگران باشد که اگر بیمار شد فاقد درآمد مالی است. دیگر رفرمهای اجتماعی که در دهه ۵۰ میلادی به تصویب رسیدن و قانونی شدن، در نظر گرفتن حقوق برای مادرانی است که فرزند بدنیا میاورند تا بتوانند با ماندن در خانه و نگهداری از نوزاد تازه متولد شده خود، از بیمه حقوق دریافت کنند. کمک مالی به دانش آموزان برای انجام تحصیل و بالا رفتن ایام تعطیلات سالانه برای کارگران به تأیید پارلمان میرسد. تصویب قانون کمک مالی دولتی به کودک در سال ۱۹۷۴ تأیید و به اجرا در میاید.

9 – سیاست عمومی رفاه اجتماعی

 تاریخ سیاست اجتماعی در سوئد، تاریخ کشوری است که نشان میدهد که چگونه گام به گام یک جامعهء طبقاتی کهنه و خشن به یک جامعهء مرفه و دمکراتیک تبدیل میشود. همگامی و هم پیمانی سوسیال دمکراتها و اتحادیهء سراسری کارگری در این کشور، نخستین گام و اقدام جدی و کارساز برای پیشرفت و استقرار رفاه اجتماعی برای عموم شهروندان در این کشور محسوب میشود.

جامعهء رفاه در سوئد بر چند اصل انکار ناپذیر بنا شده است؛ همکاری، تعاونمندی و برابری که این اصول هم در قانون اساسی این کشور انعکاس یافته است و هم در اجرای سیاستهای رفرم در این کشور. اساس و اهداف سیاستهای رفرم بر این پایهء هستند که همهء آحاد جامعهء شهروندی میبایست از حق رفاه عمومی و امنیت اجتماعی برخوردار باشند. دفاع از رفاه و امنیت اجتماعی بدین مفهوم است که همهء شهروندان این کشور از هر گروه و طبقه اجتماعی میبایست با یکدیگر تلاش کنند تا مطالبات عمومی مردم تحقق یابند.

بطور مثال در دهه ۵۰ میلادی چند قانون مهم بیمه های اجتماعی به تصویب پارلمان میرسید. به این معنا که همگان در این کشور میبایست از حقوق بیمه عمومی برخوردار شوند که پس از آن تصمیم گرفته شد قانون بیمه دارو برای رفع نیازهای داروی عموم مردم نیز به اجرا در آید.

10 – پیشرفت جامعهء رفاه در سالهای دههء ۶۰ و ۷۰ میلادی

در دههء ۶۰ و ۷۰ میلادی چندین قانونِ دیگر رفاه اجتماعی به بحث و داوری گذاشته میشوند، که بشدت از سوی نیروهای محافظه کار و هواداران نظم بورژوایی مورد انتقاد قرار میگیرند.

از جمله چند قانون پزشکی در زمینه تسهیلاتی برای معالجات و مصارف داروی برای کودکان افلیج مطرح و به تصویب میرسد. در همین عرصه قانونی به تصویب میرسد که راه را برای بازگشایی بیمارستانی ویژه برای کودکان فلج را هموار میکند. در سال ۷۰ میلادی قانون بیمهء عمومی بهداشت دندان تأیید میشود که امکان گشایش درمانگاههای دندانپزشکی عمومی را برای همهء شهروندان میسر میکند. در سال ۱۹۷۵ تصمیم گرفته شد که برای همهء کودکان ۶ سالهء یک دوره یکسالهء پیش دبستانی عمومی گردد. در سال ۱۹۷۴ قانون سقط جنین با نظارت دقیق پزشکی به تصویب میرسد و به زنها این اجازه داده میشود که برای مراقبت و کنترل سلامت بدن و بارداری خود از امکانات و وسایل ضد بارداری بهره مند شوند. در سال ۱۹۷۵ بیمه خانواده تصویب میشود که به خانواده ها و بویژه به زنان این آسودگی خاطر داده میشود که در صورت بارداری و تولد کودک از حقوق بیمه های اجتماعی برخوردار خواهند شد، بدین معنا که برای مدت ۴۸۰ روز شرایطی برای مادر و یا پدران فراهم خواهد شد که با دریافت حقوق به تناوب در خانه بمانند تا نوزادان تازه متولد شده خود را مراقبت کنند.

در سال ۱۹۶۴ در کنگره حزب سوسیال دمکرات در اسناد مکتوب سیاسی حزب، قوانینی در خصوص برابری زنان در جامعه طرح و به تصویب میرسد. در کنگره سال ۱۹۶۸ در خصوص پیشرفت برابری حقوق زنان، خانم «آلوا میردال» گزارشی را در اختیار کنگره حزب میدهد  و در پی آن در همین کنگره «اُلاف پالمه» به جانشینی «تاگِ اِرلندِر» برگزیده میشود. در اکتبر سال ۱۹۶۹ «اُلاف پالمه» بطور رسمی رهبری حزب سوسیال دمکرات را بدست میگیرد.

«اُلاف پالمه» در هنگام برگزیده شدنش به رهبری حزب سوسیال دمکرات ۴۲ سال سن بیشتر ندارد که دوران او مصادف میشود با نخستین اقدامات سیاسی حزب سوسیال دمکرات که بیشتر به دمکراتیزه کردن ساختار سیاسی نظام منجر میگردد.

در سال ۱۹۷۱ پارلمان سوئد از دو مجلسی به یک مجلسی بودن تغییر شکل میدهد. چرا که پیش از آن این امکان وجود داشت که اگر قانونی در مجلس دوّم پیشنهاد و یا تصویب میشد، مجلس اوّل آنرا میتوانست رد کند. یک مجلسی شدن پارلمان سوئد از این پس بدین معنا است که نمایندگان پارلمان بطور مستقیم با آرای مخفی و عمومی همهء شهروندان کشور انتخاب میشوند و پارلمان یک مجلسی تنها مرجع قانونگذاری در کشور محسوب میگردد و از سویی دولت بعنوان قوه مجریه تابع تصمیات پارلمان خواهد بود. از این رو سوسیال دمکراتها از دههء ۷۰ میلادی نظام سیاسی کشور را بیشتر به یک نظام قدرتمند پارلمانی سوق میدهند که در واقع خواست آنها از ۱۲۵ سال پیش در این مملکت بوده است.

11– اقدامات نوین در عرصه زندگی کاری

سالهای ۶۰ و ۷۰ میلادی اختصاص مییابد به سالم سازی فضای محیط های کاری که میبایست هر چه بیشتر انسانی تر و بهداشتی تر از گذشته گردند. چندین سیاست رفرم برای سلامت بیشتر و دمکراتیزه تر کردن محیط های کار مطرح و به تصویب میرسند. برخی از این سیاستهای رفرم متوجه قوانینِ خود تصمیم گیری نیروهای مولد و کاری در محیط های کار هستند. نیروهای بورژوازی بشدت با این قوانین مخالفت میکنند ولی قادر نیستند که موانعی را بر سر راه پیشرفت و دمکراتیزه کردن محیط های کار ایجاد کنند.

در سال ۱۹۷۰ قوانینی به تصویب پارلمان میرسد که این امکان را به نمایندگانی از بین کارگران میدهند که عضو هئیت مدیریت کارخانه ها شوند. سال ۱۹۷۳ قانون دفاع از کار به تصویب میرسد؛ بدین معنا که قانون این حق را از کارفرما سلب میکند که هر زمان به دلخواه خود، کارگر و یا کارمندی را اخراج کند. در مقابل قانون جدیدی تصویب میگردد که تحت عنوان قانون دفاع حقوقی سخنگوی کارگران که موجب میگردد تا موقعیت کارگران در مقابل کارفرمان تقویت شود. در طی دههء ۷۰ میلادی قانون حق تعطیلات برای تحصیل به تصویب میرسد که موجباتی را برای کارگران فراهم میاورد که برای بهتر شدن موقعیت شغلی خود در بازار کار، درخواست ایام مرخصی برای تحصیل کنند. در طی همین دوران پارلمان نیز قانون ۵ هفته تعطیلات در سال با حقوق کامل را برای عموم کارگران و کارکنان تصویب میکند.

دههء ۷۰ میلادی را میتوان به جرأت گفت دههء شتاب اصلاحات سیاسی و اجتماعی برهبری «اُلاف پالمه»، رهبر جدید حزب سوسیال دمکرات، میبود. «اُلاف پالمه» که خود از خانواده های اشراف و متمکن سوئدی مهاجر میببود در رابطه با دلایل پیشبرد اصلاحات اجتماعی میگوید؛ من با افتخار اعلام میکنم که یک سوسیالیست دمکرات هستم. او میگوید این اندیشه زمانی به سراغ من آمد که در سفری به هند تجربه کردم که  فقیر چه چهره زشت و بیرحمی دارد. و همچنین در هنگامی که در جوانی در آمریکا تحصیل میکردم از نزدیک شاهد زندگی مردمانِ بیخانمانی بودم که در تنگدستی دست و پا میزدند. «اُلاف پالمه» نه تنها چهره شناخته شده ای برای همهء شهروندان سوئدی است، بلکه او در عرصه بین المللی نامی است آشنا. دفاع همیشگی او از حقوق برابر انسانها در ابعاد جهانی زبانزده عام و خاص است. امروز پس از ۲۸ سال که از قتل او میگذرد، «مرکز اُلاف پالمه» بهمراه جنبش کارگری سوئد همچنان در اقصی نقاط جهان جهت پیشبرد دمکراسی در مقیاس جهانی در بسیاری از پروژه های دمکراسیخواهی سرمایه گذاریهای شایان توجهی را به لحاظ مادی و معنوی میکنند. در واقع این موضوع به یک سنت سوسیال دمکراسی در سوئد تبدیل شده است که در عرصه جهانی برای استقرار صلح جهانی از هیچ تلاشی مضایقه نکند. و به همین خاطر پس از پایان جنگ اول جهانی «هلمار برانتینگ» نخستین سوسیال دمکرات عضو پارلمان سوئد برای فعالیت هایش برای صلح جهانی، جایزه صلح نوبل را بخود اختصاص داد و در سال ۱۹۸۲ «آلوا میردال» بواسط تلاشهایش برای خلع سلاح اتمی در جهان مفتخر به دریافت جایزه صلح نوبل شد.

۱-Hjlmar Branting 2-Norra Ban Torget 3- Agda Östlund 3- Nelly Thüringen 5- Eskilstuna 6- SSU 7- Per Albin Hansson 8- Folkhuset 9- Ådalen 10- Sundsvall 11- Ernst Wigforss 12- Alva Myrdal 13- Jan Gunnar Myrdal 14- Kris i befolkningsfrågan 15- Saltsjöbaden 16- Tage Erlander 17- ATP