امنیت اجتماعی یعنی نوعی احساس اطمینان خاطر که جامعه وگروه درآن نقش اساسی دارد، امنیت اجتماعی ناظر برتدارک سلامت افراد جامعه درمقابل اقدامات خشونت آمیزورفع دغدغههای ذهنی مردم است.
بنابراین ناامنی اجتماعی موردنظر این پژوهش عبارت است ازمجموعه حرکتهای عمدی وتحولات عادی که اطمینان خاطر افراد وجامعه رامخدوش می سازند. اساس آموزش وفرهنگ سازی کشوروقتی درست نباشد، یا براساس الگوهای پوسیده وفرسوده گذشته و اسلامی بخواهد پیش برود، بسیاری ازمسائل دچاربحران و نابودی میگرددکه یکی ازمهمترین آنها امنیت است.
ورق زدن تاریخ انقلاب اسلامی خمینی وشرکاء نشان داده است که حکومت نه تنها امنیت کشور و فرد را نتوانسته به خوبی برقرار کند بلکه با عقاید و الگوهای نامناسب بیشتر به ناامنی جامعه دست زده است.
نداشتن آزادی بیان ،جنگ هشت ساله ، اعدامهای دهه شصت، حق تفتیش عقاید، حق بازجویی منازل، شنود مکالمات ، سرکوب زنان، به زندان انداختن روزنامه نگاران…… و این اواخر هم که اسید پاشی و چاقو زدن به زنان.
درتاریخ ۱۵ آذر۱۳۹۳ سرتیپ اسماعیل احمدی مقدم، فرمانده پلیس ایران درمصاحبه با خبرگزاری فارس گفته است که مردم علاوه برامنیت عمومی که کلانتری ها آن راتامین می کنند اگر مایل باشند می توانند با شرکت خدمات حفاظتی که تحت نظارت نیروی انتظامی است، قراردادببندند و هدف ازتشکیل این گروه تقویت امنیت عمومی و پیشگیری ازوقوع جرایم با بهره گیر از تجهیزات وفناوریهای نوین و نیروی مردمی عنوان شده.
جمهوری اسلامی علی خامنه ای با بوجود آوردن غولهای سرمایه داری، خصوصی سازی، وایجاد فاصله طبقاتی هرروز به فقرجامعه می افزاید و امنیت درکشور روز به روز کمتر میشود.
وقتی اساس یک جامعه ، براساس الگوهای درست، ساختن فرهنگ، وآموزش صحیح ، و برداشتن فاصله طبقاتی نباشد، فقردرتمام عرصه های زندگی خودنمایی میکند و به دنبال خود نه تنها امنیت، بلکه تمام اخلاقیات انسانی را از بین میبرد.
تا زمانی که جمهوری اسلامی علی خامنه ای با افکارعقب مانده و عملکرد دیکتاتوری بخواهد به همین روش ادامه دهد، با اضافه کردن دهها ارگان امنیتی دیگر، امنیت نه تنها درجامعه مفهومی نخواهد داشت بلکه جامعه معنای اخلاقیات را هم ازدست خواهد داد که پیامدهای آن جبران ناپذیرخواهد بود.
بابک عیدیپور