نان و گل سرخ

نان و گل سرخ

ما در اینجا از دغدغه های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی جامعه می گوئیم...
نان و گل سرخ

نان و گل سرخ

ما در اینجا از دغدغه های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی جامعه می گوئیم...

نگاهی انتقادی به “۱۶ آذر ۹۳”!!

دانشگاه تهران: زندانی سیاسی آزاد باید گردد! زنده باد جسارت و شور و شعور دانشجویان؛ اما این کافی نیست

شانزدهم آذر، تاریخا روز تعرض رادیکالیسم انقلابی به دیکتاتوری سلطنتی و اسلامی در ایران بوده است. اعتراضات در دانشگاه ها در این روز و در تمام این سالها، رنگ فراز و نشیب های تحولات اجتماعی ناشی از توازن قوای بین حکومت و جنبشهای اجتماعی معترض را با خود داشته است، اما دائما یک پیام محتوایی و همیشگیش نابودی استبداد بوده است. در عین حال باید این را پذیرفت که دانشگاه و دانشجو و اعتراضش دارای جنبشی قائم به ذات نیست که چهره ها و رهبران مشخص و معین و تعریف شده و نقشه عمل و قطب نمای تئوریک در عرصه مبارزه را دارا باشد، به این دلیل ساده که دانشجو بودن فقط منوط به دوره محدود چند ساله است و بلافاصله پس از پایان تحصیل و یا اخراج از تحصیل دیگر موضوعیت وجودی در محل ندارد.

 دانشگاه و تحرکات و اعتراضات دانشجویی در جامعه مختنقی همچون ایران تحت حاکمیت جمهوری سرکوبگر اسلامی (که امکان ایجاد تشکلات مستقل دانشجویی وجود ندارد)، محل انعکاس مطالبات جنبشهای مختلف اجتماعی در هر دوره است، قطعا مادامی که جمهوری اسلامی و وضعیت فلاکتبار کنونی برقرار باشد این اعتراض ها هم غالبا بازتاب فلاکت و فریاد عمومی جامعه علیه وضع موجود خواهد بود و نشان خواهد داد که جامعه در کلیتش معترض و ناراضی است اما در عین حال این اعتراضات بیانگر انعکاس توازن قوای مبارزات اجتماعی و اتوریته جنبشهای مختلف اجتماعی نیز هست ؛ به عنوان مثال زمینه اعتراضات سرخ و آزادیخواهانه دانشجویان در ۱۳ و ۱۶ آذر ۸۶ را باید در فضای اعتراضی و و ملتهب جامعه و تحرکات جنبشهای اعتراضی آن سالها خصوصا مقطع سال ۸۳ به بعد و تشکیل نهادهای مختلف کارگری جست! ۱۶ آذر امسال، با وجود جسارت و شجاعت خالقینش، قدمی به عقب بود چرا که به نسبت مطالبات دانشجویان در سالهای گذشته و خصوصا اوضاع فلاکتبار کنونی جامعه ایران عقب نشینی کرد. این انتقاد قبل از هر چیز به فعالین رادیکال جنبشهای اعتراضی در جامعه ایران برمیگردد. نکته دیگر که بسیار باید مد نظر قرار گیرد این است که جامعه ایران در سال ۸۸، دوره ای از سرکوب را از سر گذرانده که از هر نظر بر جامعه و اعتراضاتش تاثیرگذار بوده است، بسیاری را کشتند و سوزاندند و در کل جنایاتی وسیع در کنار جنایات دائمی رژیم خلق کردند؛ .قطعا دانشگاه و اعتراضات دانشجویان نیز مهر این شرایط را بر خود داشت

در کنار تمام جسارت و شجاعت دانشجویان، باید گفت که جای انقلابی گری و آزادیخواهی خالی بود، جای اعتراض به فقر و فلاکت خالی بود، جای اعتراض به گرانی نان خالی بود، جای اعتراض به اعدام خالی بود، جای فریاد “ما متحد جنبش کارگری هستیم” و “ما متحد جنبش آزادی زن هستیم” خالی بود، جای اعتراض به اسید پاشی بر زنان خالی بود و جای انقلابیگری ای که دانشجویان در شش سال قبل به نمایش گذاشته بودند خالی بود. این مسئله و برسی این نقد اساسی را باید بیش از پیش بحث کرد و با تمام توان و قوا برای رفع آن تلاش کرد. با این وجود باید درود فرستاد به تمام کسانی که در مقابل سخنرانی روحانی ایستادند، درود فرستاد به تمام دانشجویانی که فریاد ” زندانی سیاسی آزاد باید گردد” را سر دادند و نهایتا درود فرستاد به همه کسانی که نگذاشتند که جمهوری اسلامی، این ۱۶ آذر را نیز به راحتی از سر بگذارند.

در کنار تمام جسارت و شجاعت دانشجویان، باید گفت که جای انقلابی گری و آزادیخواهی خالی بود، جای اعتراض به فقر و فلاکت خالی بود، جای اعتراض به گرانی نان خالی بود، جای اعتراض به اعدام خالی بود، جای فریاد “ما متحد جنبش کارگری هستیم” و “ما متحد جنبش آزادی زن هستیم” خالی بود، جای اعتراض به اسید پاشی بر زنان خالی بود و جای انقلابیگری ای که دانشجویان در شش سال قبل به نمایش گذاشته بودند خالی بود. این مسئله و برسی این نقد اساسی را باید بیش از پیش بحث کرد و با تمام توان و قوا برای رفع آن تلاش کرد. با این وجود باید درود فرستاد به تمام کسانی که در مقابل سخنرانی روحانی ایستادند، درود فرستاد به تمام دانشجویانی که فریاد ” زندانی سیاسی آزاد باید گردد” را سر دادند و نهایتا درود .فرستاد به همه کسانی که نگذاشتند که جمهوری اسلامی، این ۱۶ آذر را نیز به راحتی از سر بگذارند.


سیروان قادری