با دستمزد ۱۳۹۴ گوشت را در خواب ببینید

در حالی که فقط ۶ روز به پایان سال ۱۳۹۳ مانده است، حداقل دستمزد کارگران برای سال ۱۳۹۴ در شورای عالی کار هنوز به تصویب نهایی نرسیده است. به گزارش خبرگزاری کار ایران «علی خدایی» رئیس کارگروه مزد کانون عالی شوراهای اسلامی گفته است که جلسه بعدی تعیین مزد ۹۴ روز یکشنبه (۲۴ اسفند) برگزار خواهد شد.  نمایندگان شورای اسلامی کار در شورای عالی کار افزایش ۲۶۰ هزار تومانی را پیشنهاد داده‌اند که حتی به رغم این افزایش چند درصدی سرعت تورم آنقدر زیاد هست که ۸۶۰ هزارتومان حداقل دستمزد ۱۳۹۴ نمی‌تواند به تورم و هزینه‌های جاری یک خانوار کارگری غلبه کند. هزینه‌ی یک خانوار ۴ نفر کارگری طبق اعلام شورای اسلامی کار که هم‌اکنون بر سر افزایش ۲۶۰ هزار تومانی چانه می‌زند، سه میلیون و پانصد هزار تومان است.
شاهپور احسانی راد عضو اتحادیه آزاد کارگران ایران در این رابطه نوشته است که:« به زودی آخرین ذره های امید و توهم میلیونها کارگری که برای برخورداری از مزدی عادلانه! چشم به شورای عالی کار دوخته اند فرو خواهد ریخت و خیانت خانه کارگر، شورای اسلامی کار، کانون عالی صنفی کار و دیگر بازیگران و دلقکان این خیمه شب بازی را آشکارا خواهند دید و در خواهند یافت در این مملکت فقط وقتی برف ها آتش بگیرند مزد عادلانه هم نصیب و سهم کارگر خواهد شد.»
آیا برف‌ها آتش می‌گیرند؟
نگاهی به قیمت اقلام اصلی کالاها در سبد خرید خانوارها تورم سنگینی را در ایران به نمایش می‌گذارد، که هر چه قدر این نمودار را با فرمول‌های اقتصادی و آماری بانک مرکزی و وزارت اقتصاد دستکاری کرد، از واقعیت محض آن در جامعه کاسته نمی‌شود. بر اساس گزارشی که خبرگزاری مهر به صورت میدانی تهیه کرده است، قیمت مرغ گرم در برخی نقاط ۷۸۹۰ تومان و در برخی نقاط دیگر شهر۷۷۰۰ تومان است. مدیرعامل شرکت پشتیبانی امور دام کشور در رابطه با افزایش قیمت مرغ گفته است که سعی می‌کنند قیمت آن را پایین بیاورند، شما فکر می‌کنید که چه قدر از این قیمت قرار است کاسته شود؟ ۲۰۰۰ هزار تومان، ۳۰۰۰ هزار تومان؟ وعده‌ی آقای رییس برای کاهش قیمت مرغ رساندن آن به ۷۰۰۰ تومان است.
بهتر است که به گزارش مهر در این رابطه برگردیم و قیمت اقلام کالا را در آستانه‌ی شب عید با هم مرور کنیم. قیمت میوه در مغازه‌های جنوب شهر تهران بدین شرح است: پرتقال ۶۰۰۰ تا ۶۵۰۰ تومان، سیب قرمز ۴۵۰۰ تومان، سیب زرد بین ۵۰۰۰ تا ۵۵۰۰ تومان، کیوی ۴۰۰۰ تومان. مهر در ادامه‌ی گزارش خود قیمت گوشت را هم منتشر کرده است که بدین شرح است: قیمت هر کیلوگرم شقه گوسفندی ۲۹ هزار و ۵۰۰ تومان، سردست گوسفندی ۲۹ هزار و ۵۰۰ تومان، گردن گوسفندی ۲۹ هزار تومان، راسته گوسفندی ۳۰ هزار تومان، ماهیچه گوسفندی ۳۵ هزار تومان، جگر گوسفندی ۴۱ هزار تومان، گوشت گوساله ۳۲ هزار تومان، چرخ کرده مخلوط ۲۵ هزار تومان، جگر گوساله ۳۱ هزار تومان و ران گوسفندی ۳۴ هزار تومان است.
اگر شورای اسلامی کار در نمایش و شوی تعیین دستمزد شورای عالی کار با کارفرمایان و دولت بر سر افزایش ۲۶۰ هزار تومانی به توافق برسند، با ۸۶۰ هزار تومان چه قدر می‌توان گوشت خرید؟ با یک ضرب و تقسیم ساده، نتیجه‌ی به دست آمده ۲۸ کیلو است. ۲۸ کیلو نه مصرف مورد نیاز برای رسیدن کالری لازم به بدن است و نه کسی پیدا می‌شود که ۲۸ کیلو گوشت بخرد؟ اگر ۳۰ هزار تومان خانوار کارگری که ۴ نفره باشد و بایت خرید یک کیلو گوشت برای مصرف یک ماه پول پرداخت کند، به هر نفر ۲۵۰ گرم گوشت در کل ۳۰ روز ماه می‌رسد و اگر این ۲۵۰ گرم را تقسیم بر ۳۰ روز ماه کنید، روزی ۸ گرم سهیمه‌ی مصرف هر نفر است. اما سوال اینجاست که کارگر می‌تواند با ۸۶۰ هزار تومان یک کیلو گوشت بخرد؟ و به همان مصرف روزانه‌ی ۸ گرم گوشت راضی شود؟
طبق محاسبات انجام شده هزینه‌ی خوراک یک خانوار ۴ نفره کارگری نزدیک به ۸۰۰ هزار تومان است، که شامل نان، برنج، ماکارونی، سبزیجات، حبوبات، ماهی، کره، روغن، قند و شکر و سایر اقلام است. با ۸۶۰ هزار تومان اگر از مراکز دولتی خرید کرد و فرصت آن را داشته باشید که بتوانید در صف طویل تعاونی‌های توزیع سبدی نسیب‌تان شود فقط می‌توانید به بدن‌تان کالری برسانید تا زنده بمانید و ادامه حیات دهید. نه قیمت مسکن را حساب کنید و هزینه‌ی اجاره بها، نه کفش و پوشاک، نه بهداشت و درمان، نه حمل و نقل، نه تحصیل. سهم یک میلیونی مسکن هم که در این محاسبات به دست آمده با ۸۶۰ هزار تومان هم پر نمی‌شود. با ۸۶۰ هزار تومان حتی نمی‌‌توان همان ۸ گرم گوشت روزانه را خورد. با احتساب این هزینه‌ها شاید بتوان گفت که برده‌داری بسیار شرافت‌مندانه‌تر از سیستم موجود است. حتی آنقدر پرداخت نمی‌کنند که سقف بالای سرت را نگه داری، یک کیلو گوشت پیش‌کششان.
اگر دستمزد ۸۶۰ هزار تومان تصویب شود، سال ۹۴ را باید خاوار کارگری در اندورنی کمبود، قحطی و فقر بگذارند. مساله اینجاست که همان ۸۶۰ هزار تومان هم درست پرداخت نمی‌شود. وزارت کار اعلام کرده است که بیش از ۹۳ درصد از قراردادهای کار موقت است و زیر یک سال بسته می‌شود. تابستان امسال بود که وزیر صنعت اعلام کرد ۱۴ هزار واحد کوچک و متوسط از ادامه‌ی کار بازمانده‌اند. به گزارش ایلنا در سال ۹۳ واحدهای صنعتی و تولیدی بزرگی چون واگن پارس، لوله و نورد صفا، سیمان سپاهان، کیان تایر، شیشه آبگینه قزوین، و پروژه قطار شهری اهواز بخش عظیمی از نیروهای خود را به بهانه‌های چون رکود اقتصادی، بالا بودن نرخ ارز و تحریم‌های اقتصادی تعدیل کردند. به این تعدیل‌ها باید معادن البرز شرقی و سنگرود، قند کامیاب، قند ورامین و تعدیل‌های همیشگی کارخانه‌جات نساجی را اضافه کرد. در متن این شرایط ناامن شغلی و با ۹۳ درصد قرارداد سفید امضا که هر لحظه کارفرما بخواهد یا نخواهد دستمزد را پرداخت می‌کند، امید بستن به ۸۶۰ هزار تومان و پرداخت مرتب و تضمینی آن باید کار یک انسان خوش خیالی باشد.

برف‌ها و یخ معیشت کارگری با ۸۶۰ هزار تومان آتش خواهد گرفت؟ این روزها بلندگوهای مختلف و رسانه‌های فراوانی بحث‌شان دستمزد کارگران شده است، از درجه‌داران بازنشسته ارتش شاهنشاهی سابق در تلویزیون‌ها لوس‌آنجلس تا ناراضیان از حصر رهبران جنبش سبز، حتی صدای مدافعان هار بازار آزاد و شیفتگان فریدمن و هایک درآمده است. اما هم درجه‌داران و شومن‌های سیاسی در برخوردشان با کارگر و دستمزد امتحان‌شان را پس داده‌اند و هم ناراضیان از حصر که محبوب‌شان در سال ۱۳۸۲ بر روی کارگران خاتون‌آباد آتش گشود. اخگری که برافروزد هیچ قشونی جلودار آن نیست. به قول قدیمی‌ها کارد به استخوان رسیده است و آلترناتیوها هم امتحان خود را پس داده‌اند، ظاهرن سر کارگر است که همیشه بی‌کلاه مانده است.

بهرنگ زندی