دو اعتصاب و یک پدیده نو!

این روزها علیرغم سانسور خبری بر بسیاری مسائل جنبش کارگری ایران از سوی کاربدستان سانسورچی رژیم اسلامی، خبر اعتصاب کارگران کارخانه لوله و نورد صفا در ساوه و نیز اعتصاب کارگران قطار راه آهن شهری اهواز، از سوی مردم شهرهای ساوه و اهواز و علاقه مندان جنبش کارگری با دقت و حساسیت زیادی  دنبال می شود. کارگران  بیست و پنچ روز است که روند تولید در کارخانه لوله و نورد صفا را متوقف کرده اند و حتی بنا بر اعتراف کاربدستان رژیم اسلامی در خبر گزاری ایلنا، کارگران در بیست و سومین روز اعتصاب خود، کنترل کارخانه را نیز در دست گرفته اند. اهمیت این دو اعتصاب معین در کاربست سنت های مبارزاتی ای است که امروز لااقل در کارخانه لوله و نورد صفا از سوی کارگران اعتصابی صورت می گیرد.   اگر چه خبرگزاری دولتی ایلنا روز چهارشنبه تیتر یکی از خبرهای خود را اینگونه نوشت که در حال حاضر کارخانه لوله و نورد صفا تحت کنترل کارگران معترض قرار گرفته است، اما گذشته از جنبه هشداری آن از سوی این خبرگزاری رژیم اسلامی، این واقعیتی است انکارناپذیر که اشغال کارخانه و تحصن در آن یکی از سنت های مبارزاتی است که کارگران در دفاع از زندگی خود آن را در پیش می گیرند. اشغال کارخانه یکی از جنبه های سنت عمل مستقیم کارگری است که گسترش آن در صنایع مشابه  در متن ناتوانی حکومت در پاسخ به خواستهای کارگران میتواند به کنترل کارگری منجر شود.

در کارخانه لوله و نورد صفا کارگران مجبور شده اند کنترل کارخانه را در دست بگیرند چرا که عوامل کارفرما در حالی که بیش از هزار کارگر در این کارخانه پنج ماه دستمزدهایشان را نگرفته اند و مدیر کارخانه چندین ماه حق بیمه کارگران را تصاحب کرده، در چند نوبت شبانه اقدام به بارگیری و خارج کردن اقلام از کارخانه کرده اند. کارگران حق داشته اند که در ادامه اعتصاب خود، مدیر بهره برداری را از کارخانه اخراج کنند و سویچ اتومبیل های مدیران قسمتهای مختلف کارخانه را بردارند و مانع خروج آنها از کارخانه شوند. چنانکه همین اقدام از سوی کارگران اعتصابی قطارهای شهری اهواز نیز معمول گردیده است. شرکت کیسون که در مالکیت خانواده فرخ نگهدار یکی از سرمایه داران نوکیسه رژیم اسلامی است و پیمانکار قطارهای شهری اهواز می باشد، در شانزدهمین روز از آغاز اعتصاب کارگران این پروژه، با دخالت نیروهای انتظامی قصد خارج کردن تعدادی از خودروها و ماشین آلات سنگین را از کارگاه را داشت که با عکس العمل کارگران اعتصابی مواجه شد. در رابطه  با ماجرای اعتصاب کارگران قطارهای شهری اهواز و کشمکش کارگران کارخانه لوله و نورد صفا در ساوه با کارفرما و اعتصابشان که به مسئله مهمی در مبارزات جنبش کارگری ایران تبدیل شده است به طور اجمال به چند نکته باید اشاره کرد.

اول اینکه اعتراضات و اعتصابات کارگران، توده های کارکن جامعه و بازنشستگان چنان دامنه وسیعی پیدا کرده که خبرگزاری های دولتی رژیم اسلامی هم  قادر به پنهان کردن و سانسور آن نبوده و نیستند. در همین رابطه بخشی از رژیم اسلامی که در کار زد و بند با آمریکا و دولت های غربی است و در برخی مواقع با سنگ اندازی های باند مقابلش مواجه است، انتشار این اخبار را فرصتی میداند تا به باند مقابل خود بگوید رژیم شان در چنان موقعیت بحرانی قرار گرفته است که اگر با آمریکا و دولت های غربی به توافق دست نیابند با خطر اعتصابات و اعتراضات کارگری بیشتری مواجه خواهند شد. در همین ارتباط انتشار اخبار اعتصابات کارگری از سوی خبرگزاری ایلنا که وابسته به باند رفسنجانی  است، علاوه بر تقلیل خواست و مطالبات کارگران اعتصابی، با هدف فشار بر باند خامنه ای و اصولگرا برای تسهیل در زد و بند با آمرکا و دولت های غربی است.

دوم، بحران عمیق اقتصادی ای است که سراپای نظام سرمایه داری ایران را فرا گرفته است و اکنون بسیاری از کارخانجات و مراکز کار که ظاهرا تا چندی قبل اعلام میکردند که فاقد مشکل هستند، اکنون آن کارخانجات و مراکز نیز به گونه ای دچار بحران شده اند که به  کانون های بزرگ اعتراض  و اعتصابات  کارگری تبدیل شده اند.

سوم، بورژوازی در ایران و دولت اسلامی آنها با توجه به تاثیری که اعتصاب های کارگری در کارخانجات بزرگی همچون خودرو سازی ها و پتروشیمی ها و در اینجا لوله و نورد صفا در تغییر تناسب قوا در مبارزات طبقاتی دارد، تلاش به عمل آورده تا مالکیت این کارخانجات را به واحدهای کوچکتری تقسیم کند و آنها را نیز به شرکت های پیمانکاری واگذار کند که در نتیجه و در هر شرکت پیمانکاری فقط چند کارگر کار کنند که از پیامدهای آن بیکار سازیها و از هستی ساقط کردن کارگران، فشار بر فعالین کارگری و تحمیل بیشترین شرایط بردگی بر کارگران است. مبارزات کارگران کارخانه پلی اکریل اصفهان در سال گذشته، مبارزات کارگران معادن و اکنون مبارزات کارگران کارخانه لوله و نورد صفا معطوف به این تلاش بورژوازی و دولت اسلامی آنها برای از هستی ساقط کردن کارگران است.

چهارم، ویژگی های مبارزاتی کارگران در اعتصاب کارخانه لوله و نورد صفا است. کارگران در مقابل تهیدات سرمایه دار مالک کارخانه ایستاده اند. اگر کارخانه را ترک کنند قطعا مالک کارخانه با بستن آن و اعلام تعطیلی کارخانه مانع ورود کارگران خواهد شد. نظام بورژوازی بر پایه مالکیت خصوصی بر ابزار تولید قرار گرفته است. قوانین آن که توسط پلیس و شکنجه گاه حمایت میشوند بر پایه پاسداری از مالکیت سرمایه دار و بی حقوقی کارگران بنا گذاشته شده است. کارگران می دانند با خارج شدن از کارخانه همان بلایی بر سرشان خواهد آمد که بر سر کارگران کارخانه فولاد کردستان آوردند. مجمع عمومی کارگران به درست تصمیم به ماندن و تحصن در محوطه کارخانه گرفته است. تعدادی از کارگران برای اعتراض و همراه کردن مردم ساوه  مقابل فرمانداری ساوه رفته و در عین حال تعدادی هم از نمایندگان خود را برای مذاکره با مدیران ارشد مالک کارخانه به تهران فرستادند.

در پی مذاکرات روز یکشنبه نماینده های کارگران با مدیران ارشد کارفرما در تهران که منجر به نتیجه ای عملی برای پرداخت معوقات آنان نشد، کارگران با برگزاری مجمع عمومی تصمیم به ادامه اعتصاب گرفتند. با تحصن در کارخانه به این ترتیب فعلا حربه اخراج کارگران از دست کارفرما و عوامل آن گرفته شده است. تهدید و اخراج تا کنون نتوانسته است که کارگران را از ادامه اعتصاب برای دستیابی به خواست و مطالبات به حقشان باز دارد. کارگران دیگر به وعده وعید کارفرما و دولت آنها اهمیت نداده و آن را قبول ندارند. اشغال کارخانه، کنترل آن و تشکیل مجمع عمومی در کارخانه لوله و نورد صفا پدیده ای تازه است که از مهمترین ویژگی اعتصاب کارگران در این کارخانه و در مبارزات جاری طبقه کارگر ایران است. کارگران بعد از مذاکرات با نمایندگان کارفرما تصمیم به ادامه اعتصاب می گیرند و با تصمیم مجمع عمومی مانع خروج ماشین آلات و اقلام های تولید شده می شوند و سویچ اتومبیل های مدیران کارخانه را بر می دارند. این پدیده ای نو است که کارگران در جریان مبارزات خود آن را به کار بسته اند.

پنجم، تداوم این دو اعتصاب معین و پیوستن دیگر کارگران به اعتصاب در این کارخانجات است. چنانکه کارگران قطار شهری اهواز که از روز یکشنبه ششم اریبهشت ماه در اعتراض به پرداخت نشدن دستمزدهایشان طی پنج ماه گذشته دست به اعتصاب زده اند، این بار اعتصاب آنها علاوه بر کارگاه مرکزی، کارگران در بخشهای ترانسفور، تعمیرات، عملیات خاکی و اجرا، نیز به اعتصاب پیوسته اند. کارفرما و نیروی سرکوب تاکنون نتوانسته اند با امنیتی کردن کارخانه های یاد شده، کارگران اعتصابی را به عقب نشینی و شکستن اعتصاب وادار کنند. قطعا در روزهای آینده کارفرما به کمک عوامل خود تلاش های بیشتری برای شکستن اعتصاب کارگران این کارخانه و اعتصاب کارگران قطارهای شهری اهواز به عمل خواهند آورد.

باید از اعتصاب کارگران این کارخانجات به طور گسترده حمایت کرد. پیروزی کارگران در این اعتصابات موجب خواهد شد تا راه برای پیشروی های بیشتر کارگران در دیگر کارخانجات و مراکز کار و تغییر در تناسب قوای طبقاتی به نفع کارگران و توده کارکن جامعه بوجود آید. اعلام همبستگی کارگران سایر کارخانجات و مراکز کار، معلمان با کارگران اعتصابی در این دو کارخانه، قدرت بیشتری به این اعتصابات خواهد بخشید و رژیم اسلامی و کارفرما را مجبور به عقب نشینی خواهد کرد. *

پدرام نواندیش