دامنه اعتراض به کشتار کولبران را سراسری کنیم

کشتار کارگران بیکار سالیان سال است که توسط نیروهای انتظامی و با حمایت دستگاه های امنیتی و قضائی در هر نقطه ای از ایران صورت می گیرد. اگر ممکن است بسیاری از این نوع کشتار به دلایل گوناگون از جمله رسانه ای نشدن آنها در خاطره عمومی جای نگرفته باشند و به عبارت درست تر عموم از وقوع آنها بی خبر مانده است، اما کشتار بیکاران خاتون آباد، به گلوله بستن بیکاران شهروئی بهبهان و کشته شدن «مرتضی فرجی نیا» کشته شدن «علی چراغب» بیکار دستفروش تهرانی، کشتن «عباس مظفری» بیکار دستفروش در قم و کشتار هر هفته ای بیکاران مرزی موسوم به کولبران که تعدادشان طی دو سه سال اخیر به صدها نفر رسیده است، قابل فراموشی نیستند. این انسان کشی قانونی تحت عناوین «مقابله با مخلان نظم، به مخاطره اندازان امنیت، حراست از مرزها و غیره» پاسخ سیستمی است که ناتوان از برآورده نمودن ابتدائی ترین خواست ده ها میلیون انسان حق طلب که داشتن کار یا بیمه بیکاری برای ادامه حیات است، می باشد.  به قدمت تلاش بیکارشدگان و بیکاران که برای به دست آوردن یک لقمه نان ناچار به انجام تحقیرآمیزترین کارها و در مناطق مرزی همراه با مخاطرات جانی شده اند، محاصرات کارگران و بیکاران معترض و در نهایت به گلوله بستن آنها و همچنین کشتن دستفروشان در میادین و خیابان های شهرها و کولبران مرزی جریان داشته و در مقابل، دزدی ها، اختلاس ها، چپاول و غیره در آرامش و زیر چتر حمایت آمرین و عاملین شلیک به متقاضیان یک لقمه نان انجام گرفته است.

میلیون ها انسان بیکار و فاقد درآمد که ناچار به دستفروشی در کنار خیابان ها می شوند یا در مرزها با به خطر انداختن جان خود زیر بار حمل کالا در ازای چندرغاز مزد کمرشان خم می گردد، اگر از امکان تأمین حداقل نیازهای زندگی برخوردار باشند، اگر کار داشته باشند یا برخوردار از بیمه بیکاری باشند، یقینا به چنین کارهای بدور از شأن انسان روی نمی آورند. این میلیون ها انسان حق دارند شاغل یا برخوردار از بیمه بیکاری باشند. آمرین و عاملین کشتار بیکاران، دستفروشان و کولبران باید معرفی و مجازات گردند.

انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه       18/6/1396