خشونت علیه زنان یکی از موضوعات مانوری در عرصه سیاسی و اجتماعی افغانستان محسوب می‌شود. شاید کم‌تر کسی باشد که در افغانستان دستی بر تصمیم‌گیری‌های سیاسی و اجتماعی داشته باشد و از خشونت علیه زنان لب به شکایت نگشاید و از مبارزه با آن سخن نگوید. رییس‌جمهور کرزی یکی از این سیاستمداران است که در خصوص خشونت علیه زنان ابراز نگرانی کرده است.
با این‌که در قالب مبارزه علیه خشونت در برابر زنان پروژه‌های زیادی در افغانستان اجرا شده و پول‌های زیادی به‌مصرف رسیده است، اما این مبارزه در زندگی اجتماعی زنان اثر بخش واقع نشده است. به‌نظر می‌رسد یکی از علل اصلی بی‌اثر بودن این تلاش‌ها این بوده است که این تحرکات با انگیزه تجارتی انجام شده است. برخی از پروژه‌هایی که در قالب فعالیت‌های مدنی و بشر دوستانه در افغانستان به اجرا در آمده‌اند، با نگاه منفعت اندوزی بوده است. طراحان و مجریان این پروژه‌ها با این انگیزه کارهایی را صورت داده‌اند که از اجرای پروژه پول به‌دست بیاورند.
همین عدم اشتراک و یا عدم هم‌خوانی در شعار و هدف باعث شده است که این پروژه‌ها در راستای کاهش خشونت علیه زنان موثر واقع نشود. این در حالی است که محو خشونت علیه زنان در افغانستان باید به‌عنوان یک ارزش و هنجار تعریف شود و به نفع این هنجار و ارزش تعهد ایجاد شود. تا زمانی‌که چنین وضعیتی به‌میان نیاید و مبارزه در راستای محو و کاهش خشونت علیه زنان به یک هدف مقدس تبدیل نشود و به آن به چشم یک فعالیت تجارتی دیده شود، کاهش خشونت علیه زنان نیز امکان‌پذیر نخواهد بود.
یکی از چالش‌های دیگری که در این راستا وجود داشته است و بر عدم موثریت این مبارزه کمک کرده است، نگاه امتیازگیرانه سیاسی به این پروسه بوده است. برخی از تحرکاتی که در این زمینه انجام شده است، صرفا به‌عنوان یک تحرک شعارگونه سیاسی برای کسب امتیاز بوده است. برخی از این تحرکات به دین لحاظ صورت گرفته است که در هیات و شکل این مبارزه مانور تبلیغاتی سیاسی دنبال شده است.
سیاستمداران خواسته اند با سر دادن شعارهای مبارزه با خشونت علیه زنان و قطع کردن نوارهایی از این نوع پروژه‌ها خویشتن را در قالب یک مبارز بر ضد خشونت علیه زنان نشان دهند. از همین‌رو این سیاستمداران به همان قطع نوار و اعلام مبارزه اکتفا کرده‌اند و خبرهای مربوط به افتتاح پروژه‌ها و شعارهای مطرح شده در قالب بیانیه‌های تبلیغاتی را نیل به هدف تلقی کرده‌اند.
این در حالی است که اگر تحرکات سیاسی که به‌نام محو خشونت و مقابله با آن اعلام شده است، با انگیزه محو خشونت صورت می‌گرفت، می‌توانست نتایج بهتری داشته باشد تا جایی‌که دیگر ضرورتی ایجاب نمی‌کرد که رییس‌جمهور کرزی در باره خشونت علیه زنان در افغانستان ابراز نگرانی کند و خواستار اشتراک همه افغان‌ها در مبارزه با خشونت علیه زنان شود.