یاد شاهرخ زمانی و دیگر جانباختگان راه آزادی و عدالت همیشه گرامی خواهد ماند!

متن نامه شاهرخ زمانی قبل از مرگ از زندان به دخترش

سلام دخترم: من و تو مانند بسیاری از انسانها در این جهان تحت سلطه سرمایه زندگی میکنیم و هیچ گونه آزادی برای زیستن و تصمیم گرفتن برای خود نداریم.

یا باید بدون فکر و اندیشه تن به نظام و سیستم استثمارگرانه سرمایه داری بدهیم و چون بردگان مانیکورت فکر کنیم که این تقدیر و سرنوشت ماست و بگوییم خداوندا رضایم به رضای تو وهرچه تو بخواهی ان درست است و ستم دیدن و ستمکش بودن و استثمار شدن توسط مافیای قدرت و ثروت را سرنوشت محتوم خود بدانیم و یا در پی جستجوی علل برآییم و به اندیشه و تفکر بپردازیم.. 

زنگ خطر پاکسازی زنان از مشاغل دولتی!

حمله به موقعیت و شرایط زنان شاغل از پایه ای ترین طرح های جمهوری اسلامی ایران ست. اولین حمله اش از پاکسازی زنان بی حجاب در اداره ها شروع شد به شکلی که  سهم اشتغال زنان از جمعیت شاغل کشور از ۸/۱۳ درصد در سال ۱۳۵۵ ، به ۸ درصد در ۱۳۶۵ رسید. 

زمان جنگ  و بعد از آن  برای پر کردن خلاء و نبود مردان، زنان فرصتی یافتند که حضور بیشتری در کارخانه ها و ادارات داشته باشند. همچنین به خاطر فشار اقتصادی و گرانی و تورم رو به رشد هرساله، دیگر درآمد تنها یک نفر پاسخ گوی هزینه ها  مخارج سنگین خانواده ها  و اجاره خانه ها نبود. 

فلاکت در ایران

گفته میشود از سیاهی رنگ بالاتری وجود ندارد. چرند میگویند. به پدیده فقر در ایران نگاهی بیاندازید!

روی اول سکه: وزیر وزارتخانه کار و رفاه در دولت نهم در پافشاری لجوجانه  خود مبنی بر عدم اعلام  خط فقر و در نتیجه عدم اعلام آمار جمعیت فقیر جامعه در دنیای سیاست ایران انگشت نما شد: وقتی قرار نیست تغییری در وضعیت آنها حاصل شود، اعلام این ارقام و آمارها چه فایده ای دارد جز اینکه مردم بیچاره را نگران میکند!؟  

با مقدسات به جنگ بشریت رفته‌اند! باید به جنگ مقدساتشان رفت!

امروز ۱۳ شهریور، یک وبلاگ نویس به نام سهیل عربی، پدر یک کودک ۵ ساله در یک بیدادگاه اسلامی به ریاست قاضی خراسانی به اعدام محکوم شد!

جرم؟” توهین به پیغمبر اسلام”! به قول خود آیت‌الله‌ها “سب النبی”!

این تنها حکم قتل عمد دولتی به جرم “توهین به پیغمبر” نیست. این داستان نفرت‌انگیز یک وجه ثابت از جامعه‌ای است که در آن سرمایه‌داری با قوانین اسلامی‌اش حکومت می‌کند. 

کشتارهای خونین دهۀ شصت در تداوم سیاست کشتار نظام سرمایه داری است

بیست و ششمین سالگرد کشتار سیستماتیک و سازمان یافته ی زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷ در شرایطی توسط بازماندگانِ جانباختگان راه آزادی و توده های مبارز و انقلابی گرامی داشته می شود، که روزی نیست این رژیم تبهکار اسلامی، مکمل نظام سرمایه داری در این سی اند سال حکومت ننگین اش، لحظه ای از وحشیگری و ارتکاب جنایت و قتل و کشتار و سرکوب کوتاهی کرده باشد. 

پیروزی اعتصاب کارگران بافق مداخله گری وسیع داخلی و خارجی می طلبد

مقدمه:

دور جدید اعتصاب وسیع و پرقدرت کارگران دلیر و مبارز سنگ آهن بافق ، به رغم دستگیری فعالین کارگری و فشار سنگین امنیتی ادامه یافت و دستاوردهای معینی هم به همراه داشت.رژیم اسلامی که قرار داشت این معدن را به بخش خصوصی انتقال دهد مجبور شد بطور موقت هم که شده، جا بزند و وعده آزادی فعالین کارگری را بدهد.کارگران همچنان در مقابل فشارهای امنیتی رژیم مقاومت می کنند و اعلام کرده اند که بجز خواستهای اولیه شان (۱) و (۲) ، خواست آزادی بلا قید و شرط فعالین کارگری را هم به خواستهاشان اضافه کرده اند. تا همینجا باید به این عزیزان بابت این پیروزی تبریک گفت و امید داشت که این مبارزه پیش برود و الگوهای نوئی برای مبارزه سایر بخشهای کارگری سازمان دهد. علاوه بر کارگران بافق، فعالین کارگری سایر مناطق کشور از جمله اتحادیه آزاد کارگران، فعالین کارگری  در گیلان، پتروشیمی منطقه ویژه ماهشهر و بندر امام و بهشی از کارگران محور –تهران کرج در اطلاعیه ای این اعتصاب شکوهمند را پشتیبانی کرده اند. در خارج کشور هم تعداد زیادی از احزاب و سامانهای چپ اطلاعیه های حمایتی و دیدگاههای پیشنهادی خود را در مورد این اعتصاب منتشر کرده اند. 

اعتصاب کارگران بافق , نقطه قوت ها، نقطه ضعف ها

اعتصاب ۳۹ روزه ۵۰۰۰ کارگر معدن بافق در اواخر اردیبهشت تا اوایل تیرماه و اعتصابی که از ۲۸ مرداد شروع شده و امروز دهمین روز را پشت سر میگذارد از جمله اعتصابات بزرگ در سه دهه گذشته بوده است. این دو اعتصاب که دومی همچنان در جریان است، ظرفیت بسیار بالای کارگران معدن بافق و نیز پتانسیل عظیم جنبش کارگری را با برجستگی خاصی نشان داد. 

همدردی دشمنان برای طبقه کارگر

علیرضا محجوب و اسماعیل احمدی مقدم از مقامات دست اندر کار “امور کارگری” حکومت هستند. یکی در مقام هدایت خانه کارگر و شوراهای اسلامی و دیگری در سمت فرمانده نیروهای انتظامی، هر دو از متخصصان مقابله با اعتراض و نارضایتی “جامعه کارگری” بحساب میایند. مرور سیاستها و عملکردهای این دو و در راس ارگانهای متبوعشان سرنخهای مهمی از وضعیت طبقه کارگر و مصافهایش با حکومت و طبقه حاکم را بدست میدهد. محجوب و خانه کارگرش در ایجاد فضای وحشت و ترور، در تهدید و تعقیب کارگران پیشرو، و هر جا لازم بوده با چاقو و چماق در حمله به ناراضیان فروگدار نکرده اند. پرونده نیروهای انتظامی در حمله و حشیانه به کارگران اعتصابی نیازی به معرفی ندارد. اما مشخصه این دو فرد در اینستکه “حمله و خشونت و سرکوب را بتنهایی موثر نمیدانند. در طول هفته گذشته و در فاصله دو روز هر دو با اظهاراتی درباه مهمترین مسائل مربوط به کارگران، در راس توجه رسانه ها قرار گرفتند.  

نگاهی به موقعیت زنان کارگر در ایران

کارگران زن علاوه بر اینکه همانند مردان کارگر مورد استثمار وحشیانه ی سرمایه داران قرار می گیرند، اما تبعیض و نابرابری و تحقیر زنان بدلیل جنسیتی مضاعف و حتی چندگانه ای است  که  زنان کارگر از آن رنج می برند.

با توجه به بحران وضعیت اقتصادی و فلاکت موجود در ایران هر روز خانواده های کارگری در فقرو گرسنگی بیشتر فرو می روند و آمار نشان می دهد تقاضای شغل از سوی زنان بالا رفته ولی آمار تعداد زنانی که شاغل هستند نه تنها بالا نرفته  بلکه در سال های ٩٠ و ٩١، نرخ بیکاری زنان دوبرابر نرخ بیکاری مردان بود. افزایش نرخ بیکاری زنان، به نقل از سایت مرکز آمار ایران، از ۳۳ درصد در سال ۸۴ به ۴۳ درصد در سال ۹۰ نشانگر این واقعیت است.