جنبش دانش جویی بر علیه نمایش انتخابات ریاست جمهوری ایران!

در حکومت اسلامی ایران، انتخابات به معنای واقعی نمایشی و پوچ و غیرواقعی است. زیرا در کشوری که فعالیت احزاب و سازمان های سیاسی، انجمن ها، شوراها و نهادهای مردمی و رسانه های مستقل آزاد نیستند؛ آزادی کاندید شدن و انتخاب شدن و انتخاب کردن وجود ندارد و هر کاندیدا از ده ها فیلتر پلیسی – امنیتی عبور داده می شود؛ حتی کسی هم که انتخاب شود باز هم رهبر می تواند رای آن را باطل کند از این رو، حقیقتا انتخابات پوچ و بی معنی است. اما در همین حکومت های دیکتاتوری چون حکومت اسلامی ایران، دعواهای جناحی و حتی فردی و کیش شخصیت برای گرفتن پست و مقام و قدرت بیش تر در درون حاکمیت واقعی است. برای مثال، سیدعلی خامنه ای و فرماندهان سپاه و نیروهای انتظامی و غیره از هر فرصتی برای تهدید جناح های رقیب شان استفاده می کنند و برای همدیگر پرونده می سازند تا روز مبادا آن را رو کنند. 

جنایتی دیگر در بنگلادش

ساختمان چندین هزاره نفره‏ی استثمار و ناامن سرمایه در بنگلادش، فرو ریخت و جان صدها کارگر را گرفت. همین چند ماه قبل بود که بیش از ۱۰۰ تن از کارگران تولیدی پوشاکِ این کشور در آتش سوختند و دنیا، این‏بار شاهد رخ‏داد و فاجعه‏ی دردناکِ دیگری، و آن‏هم در ساختمان ۸ طبقه‏، در تاریخ ۲۴ آپریل ۲۰۱۳ بوده است. سرمایه‏داران بیش از ۳ هزار کارگر را در محیط ترک برداشته جای دادند و علی‏رغم تاکیدات مکرر، مبنی بر ناامن بودن ساختمان، بر تداوم کار، آنان اصرار داشتند. 

به مناسبت یک مه

نئولیبرالیسم علیه اردوی کار

محمد قراگوزلو

پیش کشِ: اکبر معصوم بیگی

در آمد

       از سال ۲۰۰۸ نظام جهانی سرمایه داری وارد بحران جدیدی شده است که از جهات مختلف با بحران های سیکلیک و روتین متفاوت است و به طور مشخص به بحران ساختاری سرمایه مانسته است.ما پیش ازین طی مقالات متعدد و یک مجلد کتاب فشرده(بحران، نقد اقتصاد سیاسی سرمایه داری نئولیبرال،۱۳۳۸،تهران: موسسه ی انتشارات نگاه) به ارزیابی بخشی از مختصات این بحران پرداخته ایم. همچنین در کتاب مبسوطُ”امکان فروپاشی سرمایه داری و دلایل شکست سوسیالیسم اردوگاهی“(۱۳۹۲،تهران : نگاه)-  

روز جهانی کارگر روز ماست..

در حالیکه تنها چند روز دیگر به اول ماه مه مانده است با اینهمه برای منه کارگر این روز( یعنی روز جهانی کارگر) حکم تحویل سال نو کاریمان است . روزیست که پایان سالیست که رفته ،توام با موفقیتها ویا شکستها و مشکلات ویا کامیابی های احتمالی، در سال کاری که گذشته است. همچنین آغاز سالیست که امیدواریم بهبودی وسیع وعمیقی در زندگی ما کارگران همراه باشد. اگر در سرتاسر جهان واز ملل و کشورهای گوناگون جهت مشخص نمودن گذرایام از سالنامه هایی چون،میلادی،شمسی ،سال چینی وهندی وغیره استفاده میشود اما روز جهانی کارگر یگانه تقویم مشترک تمامی کارگران جهانست.که این خود به تنهایی گواه همبستگی تمامی توده های کارگران است. 

به مناسبت روز جهانی کارگر

حالا وقت اش است

آخر ِ ماه
حقوق ات را گرفته ای با یکدست
و داده ای به طلبکارها با دست دیگر
حساب که می کنی
چیزی نمی ماند برای جیب ها
و چندین دهان ِ خالی
که پر نمی شود هیچگاه 

چرا باید طبقه کارگر و مردم آزاده ایران، در نمایش انتخاباتی ریاست جمهوری شرکت کنند؟!

در حالی که بی کاری و گرانی و فقر در جامعه ایران، بی داد می کند سران و مقامات حکومت اسلامی ایران، با نزدیک شدن نمایش انتخابات ریاست جمهوری شان، برای تقسیم قدرت و ثروت در جامعه همانند گرگ ها همدیگر را می درند و در عین حال، به مردم معترض چنگ و دندان خونین خود را نشان می دهند. 

درباره مبارزه طبقاتی کارگران ایران

مطلبی که در این پست میخوانید، به قلم "رضا شهابی" و به نقل از سایت سندیکای شرکت واحد، که بدلیل طولانی بودن مطلب به صورت فایل پی دی اف برای راحتی شما خوانندگان عزیز قرار دادم.

درباره مبارزه طبقاتی کارگران ایران

«گسترده باد تشکلهای مستقل حوزه ای و سراسری کارگران»

«به امید گسترش صلح، عدالت، آزادی و برابری»

«زنده باد اتحاد و همبستگی طبقه کارگر»

مهندسی انتخابات همیشگی و ناگزیر است

جمهوری اسلامی با انتخابات همزاد شد. آیت الله خمینی از همان لحظۀ سقوط رژیم سلطنتی اصرار داشت که باید هر چه زودتر رفراندم سراسری برگزار شود تا مُهر تایید جامعه پای نظام اسلامی بنشیند. در ۳۴ سال گذشته نیز تا توانسته‌اند بساط انتخابات راه ‌انداخته‌اند؛ به طور میانگین هر سال یک انتخابات. اما در نظام فکری سران رژیم اسلامی: امت نیازمند قیم است و باید تابع مجتهدان و فقیهان و مقام ولایت باشد. کلام ولی فقیه فصل الخطاب است. منافع اسلام و اصول اسلامی بالاتر و برتر از هر چیز دیگر است و نظر و رای شهروندان باید کاملا تابع این منافع و اصول باشد. 

مشکلات اقتصادی و افزایش روز به روزآمارتن فروشی در تهران!

این روزها عملا خیابانهای اصلی تهران به جولانگاه روسپی ها و مشتریان دست به نقدشان با سنین مختلف و از هر طبقه و گروه اجتماعی تبدیل شده است.
حضور زنان و دختران فراری در خیابانها به معضلی تبدیل شده که برای پی بردن به آن فقط کافیست شبها در خیابان های بالای شهر، خیابانهای کددار، زیر پلها و…. حاضر شوی آنگاه ماراتون ماشینهای مدل بالایی را میبینی که یکی پس از دیگری برای خرید تن یک زن از یک دیگر سبقت میگیرند و پس از انتخاب سوژه ی مورد نظر خود و به تفاهم رسیدن سرقیمت این معامله به ظاهر غیر قانونی اما علنی از جلوی چشمتان دور میشوند، این در شرایطی ست که به ظاهر همه نهادهای حکومتی مرتبط با امنیت اجتماعی و ضابطان حفظ اصول ارزشهای اسلامی درصدد مقابله و پیشگیری از بروز چنین انحرافاتی در خیابانها و اماکن عمومی هستند، اما این عریانی در خرید و فروش تن در خیابانهای اصلی و پر تردد بیش از هر چیز بر سازمان یافته بودن و تحت کنترل بودن فروش روسپی در ایران صحه میگذارد. 

روز زن چیست ؟

روز زن

فوریه ۱٩۱۳

روز زن چیست؟ آیا برگزاری این روز واقعأ ضرورت دارد؟ آیا “روز زن” به نوعی امتیاز دادن به زنان بورژوا، به فمینیستهای طرفداران حق رأی (زنان) به حساب نمی آید؟ آیا این روز به وحدت جنبش کارگری آسیب وارد نمی کند؟

این سوالات هنوز در روسیه شنیده میشود، اگر چه در خارج از کشور چنین سوالاتی شنیده نمی شود. زندگی به خودی خود پاسخ روشن و کاملی به سوالات میدهد. “روز زن” حلقه ای از زنجیره نیرومند جنبش کارگری زنان است. بیست سال قبل اتحادیه های کاری شامل گروههای کوچکی از زنان شاغل پراکنده در اینجا و آنجا بود که بطور پراکنده به صفوف حزب کارگری پیوسته بودند.