معیارهای ارزیابی از روز کارگر 91 (قسمت دوم)

در قسمت اول مطلب (به پیش شماره 74، 29 خرداد 1391) آمد که برای ارزیابی از مراسم روز کارگر سال 91 باید قبل از هر چیز معیارهای این ارزیابی را مورد بحث قرار داد و تعیین کرد. همچنین گفته شد که از دهه 60 تا کنون مبارزه و تلاش کارگران

برای برگزاری مراسم آزاد و غیر دولتی روز کارگر دوران متفاوت و رو به پیشی را پشت سر گذاشته و در هر یک از این مراحل معیار قضاوت درباره تحرکات کارگری در روز کارگر متفاوت بوده است: 

ریشه های سرکوب فاشیستی افغانستانی ها در ایران

با شنیدن کلمه افغانی و بخصوص کارگران افغانی، آوارگی، فلاکت، نداری، روزمزدی، کارشاق و … در ذهن تداعی می شود. تحقیر و توهین و بازداشت و اذیت و آزار افغانستانی ها در ایران که عمدتا کارگر هستند، موضوعی جدید نیست. طی سال های گذشته و از همان  ابتدای  مهاجرت افغانستانی ها به ایران این وضعیت وجود داشته وفقط هر از چند گاهی دچار افت و خیز شده است.

 

معیارهای ارزیابی از روز کارگر ٩١

همیشه تحریکات جنبش کارگری ایران در روز کارگر یکی از عوامل ارزیابی کلی نقاط و قوت و ضعف جنبش کارگری بوده است. معیارهای ارزیابی اما یکسان نبوده و با توجه اوضاع سیاسی و موقعیتی که جنبش کارگری در آن قرار دارد، تغییر می کند. این ارزیابی از دو زاویه مطرح است: یک، مبارزه کارگران برای اجرای حکم جهانی جنبش کارگری برای برگزاری آزاد مراسم روز کارگر و دو، تاثیر مراسمهای روز کارگر در تقویت مبارزه عمومی جنبش کارگری علیه رژیمهای حاکم. بنابراین قبل از هر نوع ارزیابی از مراسم روز کارگر باید معیارهای آنرا مشخص کرد و دلایل تعیین آن معیارهای مشخص را توضیح داد. 

خبر دستگیری فعالین کمیته هماهنگی

دیروز جمعه 26 خرداد ماه ساعت 12 ظهر، حدود 60 نفر از اعضای کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری و تعدادی از فعالین کارگری در شهر کرج توسط مامورین اداره اطلاعات بازداشت شدند.

بنا بر آخرین اخبار، میترا همایونی، وفا قادری، ریحانه انصاری، خالد حسینی، محمود صالحی، سعید مقدم، سیروس فتحی، غالب حسینی، محمد عبدی‌پور، جلال حسینی، علیرضا عسگری، مسعود سلیم‌پور، عباس اندریانی، صدیق امجدی، فتاح سلیمانی، مازیار مهرپور، محمد مولانایی، واحد سیده، جلیل شریفیان، صدیق خسروی، یوسف آب‌خراباد، فرامرز فطرت‌نژاد، جلیل محمدی، نظام صادقی و افشین ندیمی در میان بازداشت شدگان هستند. (در صورت دریافت اسامی دیگر دستگیر شدگان، به لیست اضافه خواهد شد.)

بنا بر اخبار رسیده، بازداشت شدگان به اداره اطلاعات کرج مستقر در زندان رجایی شهر منتقل شده و تاکنون از وضعیت آن‌ها خبری در دست نیست.

ما اعضای کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری، ضمن محکوم کردن بازداشت اعضای کمیته هماهنگی و دیگر فعالین کارگری، خواستار آزادی فوری آنان بوده و از تمامی مدافعین کارگری انتظار داریم به این بازداشت‌ها اعتراض کنند. خبرهای تکمیلی متعاقبا اعلام خواهد شد.

کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری 27خرداد

همبستگی با جنبش طبقاتی کارگری ـ پاریس

گزارشی کوتاه از آکسیون ٦ ژوئن در ژنو مقابل سازمان جهانی کار / یازدهم ژوئن 2012

اجلاس سازمان جهانی کار هر ساله در ماه ژوئن به مدت چند روز در ژنو برگزار می شود و ما کارگران و فعالان کارگری در خارج از کشور برای دفاع از ابتدایی ترین حقوق و مطالبات پایمال شده ی طبقه کارگر ایران و حمایت از تشکل های مستقل کارگری، با هدفی مشخص، علیه نظام سرمایه داری جمهوری اسلامی و سیاست های جنایتکارانه و سرکوب گرانه و نیز علیه نمایندگان دروغین کارگری که از طرف حکومت سرمایه و کارفرمایان انتخاب و به آنجا اعزام می شوند، از کشورهای مختلف اروپایی همایشی اعتراضی را در ژنو برگزار می نمائیم تا صدای  کارگران و فعالان آن را به اجلاس جهانی کار و افکار عمومی انتقال دهیم که بی حقوقی مطلق فروشندگان نیروی کار، نه تنها نظام استثمار را نمایان می سازد، بلکه زندگی کارگران و خانواده شان را لحظه به لحظه برباد می دهد؛ لازم به یادآوری است که بیشتر کارگران ایران در سراسر کشور با قراردادهای سفید امضا، پیمانی و موقت به کار اشتغال دارند تا هر زمان که کارفرمایان اراده کنند، اخراجشان نمایند و زمانی که به کار اشتغال دارند حقوق های معوقه سفره فقیرانه و محقرشان را کاملا خالی می نماید و همه ی اینها در شرایطی است که بر مبنای استناد کارشناسان، دستمزدها حداقل سه بار کمتر از خط فقر ارزیابی شده است. 

بیانیه شماره 1 شورای برگزاری مراسم روز جهانی کارگر سال 91

سال 91، سال تقویت داخلی و جهانی سازمان یابی و همبستگی کارگری

در آستانه‌ی روز جهانی کارگر، اول ماه مه سال 2012 و 11 اردیبهشت سال 91، روز همبستگی بین‌المللی طبقه‌ی کارگر قرار گرفته ایم. در سطح ایران و جهان اعتراضات کارگری در مقابل بی حقوقی هایی که نظام های سرمایه داری به کارگران تحمیل میکنند، هر چه بیشتر و بیشتر شده است. تجربه ی مبارزاتی طبقه ی کارگر در طول تاریخ به ما میگوید با آگاهی و تحلیل درست از وضعیت موجود باید بتوانیم جبهه ی خود علیه  سرمایه داری را تقویت کنیم، تا هم در کسب مطالبات معیشتی خود پیروز تر باشیم و هم بتوانیم یک قدم در راه سازمانیابی طبقاتی جلو تر رفته  و آمادگی بیشتری برای درهم کوبیدن اساس مناسبات سرمایه داری کسب کنیم و بتوانیم جهانی عاری از استثمار انسان بر انسان بنا کنیم. 

زنان سرپرست خانوار

امروز جا دارد که نگاهی هم به زنان سرپرست خانوار داشته باشیم. در جامعه ای که برای گذران معیشت، همه اعضای یک خانواده می بایست دست به دست هم به انواع و اقسام مشاغل بپردازند تا بتوانند زندگی خود را در سطح نرم جامعه امروزی نگه دارند، زنان تنها که سرپرستی خود و خانواده تحت تکفل شان را بعهده دارند، در شرایطی ناامید کننده بسر می برند. 

یا آزادی یا استقلال! چپ و مباحثۀ درونی لیبرالیسم ایرانی

این روزها نمی توان دربارۀ سیاست ایران حرف زد و از تحریم های اقتصادی و تهدید جنگ حرف نزد. هر کس که صرفا اخبار رسانه های بین المللی یا داخلی را دنبال کند این را می داند.
 هر جریان سیاسی ایرانی، حتی هر فرد سیاسی غیرمتشکلی، باید برای این قبیل پرسش پاسخی داشته باشد که موضعش در قبال تحریم ها و تهدید جنگ چیست و چه باید کرد. این طبیعی است که برای پاسخ به این قبیل پرسش ها بحث های حاد و عمیقی در درون هر جریان سیاسی در بگیرد. اما حتی در نگاه اول نیز بسیار غیرطبیعی است که عمیق ترین سطح چنین مباحثاتی در میان اصلاح طلبان و لیبرال های ایرانی شکل دوقطبی رازآلود «استقلال – آزادی» را بخود گرفته است. (1) محتوای بحث، که خودشان هم دیگر پنهان نمی کنند، البته این است که در مواجهۀ جاری میان دولت امریکا و رژیم ایران طرف کدام یک را باید بگیرند. (2) 

دو تاکتیک سوسیالیسم کارگری در انقلاب کارگری

بحث پیرامون تاکتیک های سوسیالیسم کارگری و استراتژی یک دوره از مبارزه سیاسی، یکی از موضوعات تعیین کننده در جنبش کارگری بوده و هستند که ما را در نهایت به استراتژی انقلاب کارگری نزدیک می کنند.
 از همان ابتدا که گرایش سوسیالیسم کارگری با تبیین و تاکید بر کسب قدرت سیاسی از کانال به میدان آمدن کارگران، مرز مارکسیسم را با سوسیالیست های غیر کارگری را پر رنگ کرد، بیش از یک دهه گذشته و طی یک دهه تلاش سوسیالیست ها برای تاثیر گذاری بر مبارزه طبقاتی، ضرورت تحلیل شرایط متغیر جنبش را به طور دائم در دستور کار قرار داده است. سوسیالیسم کارگری به طور اخص و جنبش کارگری به طور اعم، نمی توانند پیشروی قابل ملاحظه ای داشته باشند مگر اینکه در هر مقطع سیاست خود را بر مبنای شرایط موجود و پیش رو تبیین و بازنگری نمایند و بر این مبنا هدف هر دوره از مبارزه را به وضوح مشخص نمایند. 

عریانی تحمل ناپذیر توحش سرمایه

روز ۲۲ اسفند، از همان دقایق اول  جلسه «شورای عالی کار » که وزیر تعاون، رفاه و تامین اجتماعی با تحکم، ۱۸ % افزایش دستمزد را به اعضای «شورای عالی» دیکته کرد و سپس محل را برای شرکت در جلسه ای دیگر ترک گفت، حداقل «نمایندگان کارگران» در این «شورا» نفس راحتی کشیدند و شتابزده و ریاکارانه اعلام آن را هم به عهده سید محمد یار احمدیان، نماینده کارفرمایان نهادند و با سر راحت به خانه برگشتند!  آشکار است که یار احمدیان نماینده واقعی کارفرمایان و نماینده واقعی «شورای عالی کار » جمهوری اسلامی است. خود این به اصطلاح نمایندگان کارگری به خوبی میدانند که آنها نمایندگان طبقه کارگر ایران نیستند.