کانون مدافعان حقوق کارگر – چرا همهی وعدههای دولت جدید به زحمتکشان خاک میخورد؟ سه ماه از برگزاری مراسم تحلیف رییس جمهور میگذرد، سه ماهی که زمان انتظار رایدهندگان برای گذر از بحرانهای اقتصادی بود. اما این سه ماه برای کارگران جنبهی دیگری نیز داشت. انتظار تصحیح مصوبهی دستمزد که در آخرین ماههای عمر دولت دهم در شورای عالی کار سترون ماند و با افزایشی توهینآمیز و غیرمنصفانه مواجه شد، چندان که این افزایش حقوق حتی نیمی از تاثیر تورم بر قدرت خرید کارگران را هم جبران نکرد. ادامه مطلب ...
یک هفته از اعتصاب و تظاهرات کارگران پوشاک برای افزایش دستمزد در داکا پایتخت بنگلادش میگذرد. صدها کارگر که بخش عمده آن زن هستند خواهان افزایش دستمزد ماهانه از ۳۸ دلار به ۱۰۰ دلار هستند. در شرایط حاضر کارگران پوشاک روزانه کمی بیش از یک دلار دستمزد می گیرند. این میزان پایین ترین حد دستمزد در سطح جهان است. اعتصاب و اعتراض کارگران موجب تعطیل ۴۰۰ کارخانه در حومه داکا شد. پلیس با گلوله های پلاستیکی، گاز اشک آور و باتوم بجان کارگران معترض افتاده و تعدادی از کارگران را مجروح کرده است. ادامه مطلب ...
یاد یاران یاد باد !
دربیست و پنجمین یادمان قتل عام دهه شصت،دو تابستان ۶۰ و ۶۷
ما سوگوار این همه یارانیم تا زنده ایم !
امیرجواهری لنگرودی
تابستان۱۳۹۲
« من این روزگاران اسارت بزرگ را ، نه
در نوحه سرایی بر ویرانه و طلب مصرانه
یاری از آسمان ها ، بَل در گِرد آوری و
آمار برداری دارایی های برهم انباشته مان
صَرف کرده ام ، دارایی هایی که هیچ دشمنِ
پیروز نمی تواند از ما بُرباید : یادَ مانها »
( رومن رولان ) ادامه مطلب ...
وضع وخیم زندگی و معیشت میلیونها کارگر و توده های وسیع مردم و فضای اعتراضی جامعه به یک چالش مهم رژیم اسلامی تبدیل شده است. هنوز روحانی سر کار نیامده است، زمزمه بر سر اینکه خزانه دولت خالیست، دولت دهم بالغ بر ٢٠٠ هزار میلیارد تومان به سیستم بانکی و بخش خصوصی بدهکار است و غیره، بلند شده و عملا ورشکستگی نظام بانکی و دولت را اعلام کرده اند. ادامه مطلب ...
ساختمان چندین هزاره نفرهی استثمار و ناامن سرمایه در بنگلادش، فرو ریخت و جان صدها کارگر را گرفت. همین چند ماه قبل بود که بیش از ۱۰۰ تن از کارگران تولیدی پوشاکِ این کشور در آتش سوختند و دنیا، اینبار شاهد رخداد و فاجعهی دردناکِ دیگری، و آنهم در ساختمان ۸ طبقه، در تاریخ ۲۴ آپریل ۲۰۱۳ بوده است. سرمایهداران بیش از ۳ هزار کارگر را در محیط ترک برداشته جای دادند و علیرغم تاکیدات مکرر، مبنی بر ناامن بودن ساختمان، بر تداوم کار، آنان اصرار داشتند. ادامه مطلب ...
نئولیبرالیسم علیه اردوی کار
محمد قراگوزلو
پیش کشِ: اکبر معصوم بیگی
در آمد
از سال ۲۰۰۸ نظام جهانی سرمایه داری وارد بحران جدیدی شده است که از جهات مختلف با بحران های سیکلیک و روتین متفاوت است و به طور مشخص به بحران ساختاری سرمایه مانسته است.ما پیش ازین طی مقالات متعدد و یک مجلد کتاب فشرده(بحران، نقد اقتصاد سیاسی سرمایه داری نئولیبرال،۱۳۳۸،تهران: موسسه ی انتشارات نگاه) به ارزیابی بخشی از مختصات این بحران پرداخته ایم. همچنین در کتاب مبسوطُ”امکان فروپاشی سرمایه داری و دلایل شکست سوسیالیسم اردوگاهی“(۱۳۹۲،تهران : نگاه)- ادامه مطلب ...
حالا وقت اش است
آخر ِ ماه
حقوق ات را گرفته ای با یکدست
و داده ای به طلبکارها با دست دیگر
حساب که می کنی
چیزی نمی ماند برای جیب ها
و چندین دهان ِ خالی
که پر نمی شود هیچگاه
ادامه مطلب ...
در حالی که بی کاری و گرانی و فقر در جامعه ایران، بی داد می کند سران و مقامات حکومت اسلامی ایران، با نزدیک شدن نمایش انتخابات ریاست جمهوری شان، برای تقسیم قدرت و ثروت در جامعه همانند گرگ ها همدیگر را می درند و در عین حال، به مردم معترض چنگ و دندان خونین خود را نشان می دهند.
ادامه مطلب ...یک بار دیگر به آخر سال نزدیک می شویم و مبارزه بر سر حداقل دستمزد نیز بار دیگر بر سر میز فعالین و رهبران کارگری و همچنین ما توده کارگران قرار گرفته است. کارگران، حتی اگر از موقعیت معیشتی خود نیز حرکت کنند، باید قال قضیه را کنده و کار این رژیم جهل و تولید فقر را یکسره کنند. موقعیت رژیم امسال حتی بحرانی تر از سالهای پیش است. از یک طرف جناحهای رژیم دارند گلوی همدیگر را پاره می کنند و از طرف دیگر، جامعهای که در حال انفجار است و در پیشاپیش آن کارگرانی که نان شبشان گرو گرفته شده است، مترصد فرصتی هستند که کار همه باند و جناحها را برای همیشه یکسره کنند. این را ما بارها و بارها و بخصوص در سال ٨٨ و بدنبال انتخابات ریاست جمهوری اسلامی به وضوح و بلاواسطه شاهد بودیم. ادامه مطلب ...
بر پایه ی شواهد و تجاربِ تاریخی جنبش جهانی کارگری ، هر آنگاه که سندیکاها و اتحادیه های کارگری ، خود را درگیر خُرده حساب ها و کش و واکش های سیاسی روزمرٌه کرده ؛ و یا بدتر از آن به دنبالچهً سیاست های حزب و فرقه و شخصیتی سیاسی ، گیرم “انقلابی”، بَدل گردیده اند ، روند شقه و از هم گسیخته شدن را آغاز کرده و فرجامی جز شکست و نابودی یا تبدیل شدن به موجودی سترون و بی خاصیٌت و گوش به فرمان نداشته اند. فعالیٌت و عملکرد اغلبِ اتحادیه های کارگری کنونی در سرتاسر جهان نیز شاهد زنده ای بر اثباتِ وجود معضلاتِ مذکور می باشد. این چنین اتحادیه های غیر مستقل که معمولأ نقش سیاه لشکر صف ها و صندوق های رأی گیری را به عهده دارند منافع عمومی طبقاتی کارگران را قربانی سیاست های احزابِ برای حفظ قدرت و یا رسیدن به قدرت می نمایند و در نتیجه نهایتأ مدافع و حامی تنها بخش مرفه و “یقه سفید” کارگران و مزدبگیران می گردند. ادامه مطلب ...