معیارهای ارزیابی از روز کارگر 91 (قسمت دوم)

در قسمت اول مطلب (به پیش شماره 74، 29 خرداد 1391) آمد که برای ارزیابی از مراسم روز کارگر سال 91 باید قبل از هر چیز معیارهای این ارزیابی را مورد بحث قرار داد و تعیین کرد. همچنین گفته شد که از دهه 60 تا کنون مبارزه و تلاش کارگران

برای برگزاری مراسم آزاد و غیر دولتی روز کارگر دوران متفاوت و رو به پیشی را پشت سر گذاشته و در هر یک از این مراحل معیار قضاوت درباره تحرکات کارگری در روز کارگر متفاوت بوده است: 

سکوت در برابر جنایت، جنایت است!

حد شرعی ٨٠ ضربه شلاق بر دختری در جاغوری اجرا گردید.

گوش و بینی عا یشه به دستور طالبان بریده شد.

یک دختر هنر پیشه در کابل به قتل رسید.

زوجی در شمال به حکم شریعت سنگسار گردیدند.

سحر گل در بغلان از زیر زمینی خانه شوهرش نجات داده شد.

دختر هشت ساله ای را سر بریدند.

طالبان مسلح …. طالبان غیر مسلح

این ها عناوین کوتاهی هستند که حتی با معیار افغانی برای بررسی خشونت بر زنان و کودکان در افغانستان، شدیدأ تکان دهنده و زجر آور اند. اینگونه پیش آمد ها در جوامع متمدن، “جنایت” نامیده میشوند و بارها سر خط اخبار و روز نامه ها را تشکیل می دهند، در نگاه اول همۀ مواردی که شمۀ از آنها در فوق ذکر شد یک مخرج مشترک دارند که عبارت است از تطبیق حد شرعی .

ریشه های سرکوب فاشیستی افغانستانی ها در ایران

با شنیدن کلمه افغانی و بخصوص کارگران افغانی، آوارگی، فلاکت، نداری، روزمزدی، کارشاق و … در ذهن تداعی می شود. تحقیر و توهین و بازداشت و اذیت و آزار افغانستانی ها در ایران که عمدتا کارگر هستند، موضوعی جدید نیست. طی سال های گذشته و از همان  ابتدای  مهاجرت افغانستانی ها به ایران این وضعیت وجود داشته وفقط هر از چند گاهی دچار افت و خیز شده است.