دولت مسول معیشت کارگران است!

٢٨ روز از اعتصاب کارگران نورد صفا در ساوه میگذرد و هنوز هیچ چشم انداز روشنی از آینده این اعتصاب بر حق کارگری نیست. کارگران نورد صفا علیرغم تهدیدهای مختلف کارفرما و حامیانش٬ به شیوه های مختلف تلاش کرده اند مدیریت این مرکز را متقاعد کنند تا حقوق پرداخت نشده و حق بیمه و… آنها را بپردازد و اما نه کار فرما و نه مقامات دولتی هیچ اقدامی در جهت جواب به مطالبات آنها انجام نداده اند. طبق اخبار سایت ایلنا مذاکرات امروز کارگران با مقامات ارشد این مرکز و مقامات محلی به نتیجه ای نرسید. طبق این خبر با شروع مذاکره دو تن از نمایندگان کارگران توسط مامورین اطلاعات دستگیر و از کارخانه خارج میشوند.  

دو اعتصاب و یک پدیده نو!

این روزها علیرغم سانسور خبری بر بسیاری مسائل جنبش کارگری ایران از سوی کاربدستان سانسورچی رژیم اسلامی، خبر اعتصاب کارگران کارخانه لوله و نورد صفا در ساوه و نیز اعتصاب کارگران قطار راه آهن شهری اهواز، از سوی مردم شهرهای ساوه و اهواز و علاقه مندان جنبش کارگری با دقت و حساسیت زیادی  دنبال می شود. کارگران  بیست و پنچ روز است که روند تولید در کارخانه لوله و نورد صفا را متوقف کرده اند و حتی بنا بر اعتراف کاربدستان رژیم اسلامی در خبر گزاری ایلنا، کارگران در بیست و سومین روز اعتصاب خود، کنترل کارخانه را نیز در دست گرفته اند. اهمیت این دو اعتصاب معین در کاربست سنت های مبارزاتی ای است که امروز لااقل در کارخانه لوله و نورد صفا از سوی کارگران اعتصابی صورت می گیرد.  

فعالین جنبش‌های اعتراضی به این نمونه توجه کنند

هر کدام از اتفاقات سیاسی چند سال گذشته درس‌های مهمی برای پیشروی جنبش‌های اعتراضی در بر داشته‌اند. از هر واقعه‌ای مثل بهار عربی، پیروزی سریزا در انتخابات یونان، جنبش اشغال، جنبش اعتراضی سال ٨٨ در ایران، بحران مسکن در آمریکا، اعتراضات در شهرهای آمریکا به وحشی گیری پلیس علیه سیاهان، اعتراض میلیونی در اروپا به قتل عام کارمندان شارلی ابدو و غیره می‌توان درس‌های بسیار گرانبهائی برای صیقل دادن سلاح مبارزاتی مان گرفت. اما اعتراضات به تنهائی برای عبور از یک موقعیت نامناسب به موقعیتی بهتر کافی نیستند. اعتراض خشم جاری شده توده‌های معترض است. این خشم را باید سازماندهی کرد و این سازماندهی در دو سطح محلی و سراسری بسیار حیاتی هستند. 

کجای این مملکت امن است؟

فریناز خسروانی در دفاع از کرامتش از طبقه چهارم هتل خود را به بیرون پائین پرتاب کرد و جانش را از دست داد. تجمع اعتراضی دیروز، ۱۷ اردیبهشت هزاران نفر از مردم مهاباد در مقابل “هتل تارا” قابل تحسین است. در این روز مردم مبارز در مهاباد در اعتراض به فساد کاری و تجاوز مامورین اطلاعاتی رژیم که منجر به مرگ فریناز خسروانی شد تجمع کردند. آنها خواهان مجازات عاملین این جنایت شدند. کاربدستان رژیم به جای دادن جواب به خواست مردم و مجازات عاملین این جنایت، تجمع مردم را بوسیله پلیس ضد شورش زیر حمله گرفتند و از مامور جنایت کار و فاسد خود بدفاع بر خاستند. بدنبال آن مردم این هتل را به آتش کشیدند. اعتراضات تا نصف شب ادامه داشت و مردم با پلیس ضد شورش در گیر شدند. جوانان در چند مورد مامورین سرکوبگر را تنبیه کردند. بنا به اخبار تا کنون دو تا سه نفر از مردم بر اثر تیراندازی نیروهای دولتی کشته شده اند. تعداد بسیاری زخمی و تعداد بیشتری دستگیر شده و در زندان هستند. این تنها گوشه و صحنه ای از اعتراض توده ای مردم ایران در این روز است. 

کارگران، وفور مبارزه و دستاورد ناپیدا

در طول چند ماه گذشته اعتصابات کارگری زیادی رخ داده است. شمار کارخانه ها، مؤسسات و حوزه های مختلف کار و تولید که کارگران آنها در طول سال ۱۳۹۳ برای یک روز یا روزها، با هدف تحمیل خواسته های خود بر صاحبان سرمایه و دولت آنها دست از کار کشیده اند، مسلماً از سیصد افزون است. همین الان کارگران قطار شهری اهواز، نورد لوله صفا، چینی همگام شهر کرد و پتروشیمی تبریز در حال اعتصاب به سر می برند. برخی منابع تعداد کل اعتراضات، تحصن ها و اعتصابات سال پیش را بالغ بر ۳۵۰ یا حتی بیشتر اعلام کرده اند. در کارنامه این سال جنبش کارگری، اعتصاب سراسری و میلیونی کارگران بخش آموزش و پرورش ( معلمان سراسر کشور) به لحاظ کثرت شرکت کنندگان و برخی جهات دیگر مسلماً جای خاص خود را دارد و در عین حال گفتگوی ویژه خود را می طلبد. 

غیرت اسم رمز نژادپرستی است

خبرگزاری های ایران در روز هشتم فروردین ۹۴ گزارش دادند که دو نوجوان ۱۴ و ۱۵ ساله ایرانی در فرودگاه جده عربستان هنگام عبور از گیت خروج بازرسی توسط شرطه ها (ماموران پلیس) به اتاق بازرسی بدنی برده شده و در آن جا به آنها تجاوز شده است. هنوز کم و کیف خبر کاملا روشن نشده بود که رسانه ها و شبکه های اجتماعی مثل وایبر و فیس بوک پر شد از مقاله و کامنت در این مورد. انتشار این خبر درست در بحبوحه برخورد میان عربستان و ایران در یمن که بازتاب رقابت حاد آنها در منطقه است صورت گرفت. ایران و عربستان به عنوان دو قدرت نفتی چند دهه است که با هم درگیرند. زمانی بود که جمهوری اسلامی ماموران و طرفدارانش را در جریان مراسم حج به آن کشور میفرستاد تا تظاهرات به راه اندازند. اخیرا رابطه دولتهای عربستان و ایران کمی بهبود پیدا کرده بود اما به دنبال وقایع بحرین و مداخله دو کشور در آنجا و سپس بحرانی شدن اوضاع یمن و قدرت گیری گروههای متحد جمهوری اسلامی، عربستان سیاست مداخله نظامی و بمباران ادامه دار شهرهای یمن را در پیش گرفت. این کار عملا به معنی رویارویی ایران و عربستان در یک جنگ نیابتی دیگر در منطقه است.  

در گرامیداشت اول ماه مه

اول ماه مه روز جهانی کارگر در راه است . در دو جبهه کار و سرمایە، هر سالە در تدارک روز جهانی کارگر و در تقابل با آن، زور آزمایی دو طبقە اصلی جامعە به نمایش گذاشتە می شود . طبقه کارگر و محرومان جامعە ، فارغ از رنگ، نژاد، زبان، ملیت، مذهب، مرز و جنسیت ، بعنوان یک طبقە واحد ، جهانی و همسرنوشت در گوشە و کنار دنیا در تدارک روز طبقاتی و جهانی خود می باشند . صف انسانیت تحت پرچم های سرخ و با شعار وحدت آفرین “کارگران جهان متحد شوید” رژه می روند.  

در اول مه؛ علیه فقر و تبعیض بمیدان بیائیم!

فقر و فلاکت بیداد میکند. ارتش بیکاری به حد انفجار رسیده است. طب و درمان لوکس شده است. آموزش برای بسیاری قابل دسترس نیست. با گرانی سرسام آور و تورم افسارگسیخته، هر روز قدرت خرید کارگران کاهش می یابد. امنیت شغلی دیگر کیمیاست. آن بخش از طبقه کارگر که هنوز شاغل است، عمدتا با کار قراردادى و برده وار و دستمزدهاى پرداخت نشده روبرو است. حقوقها چند برابر زیر خط فقر است. بخش وسیعی از کارگران که در کارگاههای کوچک کار میکنند، بسان بردگانی هستند که حتی شامل قانون همان برده دار هم نمیشوند. در کنار فقر و فلاکت عمومی، اختناق و زورگوئی حکمفرماست. جنایت و اعدام و سرکوب از ضروریات اسلام است. سرکوب فعالین کارگری و اجتماعات و اعتصابات کارگری توسط رژیم اسلامى بیوقفه ادامه دارد٬ اما کارگران صنایع مختلف، پرستاران و معلمان در سراسر ایران مرتبا در اعتراض و اعتصاب هستند. 

عوامل بازدارنده در سر راه اتحاد کارگران جهان و عدم تحقق مطالبات کارگری در ایران!

مقدمه
با توجه به ماهیت حکومت های طبقاتی که سرکوب، خشونت، ظلم، ستم و نابرابری جز تفکیک ناپذیر اینگونه سیستم ها می باشد و این نکته که این نوع سیستم ها هرگز به رای و اراده ی آزاد مردم به قدرت نرسیده اند، بلکه حاکمان با اعمال توحّش و زور بر اریکه ی قدرت نشسته اند، جوامع طبقاتی در طول تاریخ همواره با مخالفت و اعتراضات گسترده ی مردمی روبرو بوده اند. بنا بر این، حاکمیت های سرکوب گر برای بقا ی خود از حربه های مشترکی در جهت سرکوب اعتراضات و شورش های مردمی استفاده کرده اند. جلوگیری از دسترسی مردم به اخبار و اطلاعات، اعدام، زندان، شکنجه، جنگ افروزی، گسترش اعتیاد، فقر و خشونت و در کنار آن «تفرقه بینداز و حکومت کن»* از جمله ی مهمترین حربه های این حاکمیت ها در مقابله با خیزش های توده ای بوده است.  

روز معلم در ایران ،از سرکوب تا جعل حقایق توسط جمهوری اسلامی!

١٢ اردیبهشت روز معلم در ایران است . “کانون صنفی معلمان ایران” بمناسبت این روز فراخوان اعتراض جمعی به معلمان ایران صادر کردە است . طی هفتەها و ماههای گذشتە تحرکات و اعتراضات برحق و انقلابی معلمان در سراسر کشور افکار عمومی در داخل و خارج کشور را به درست متوجه مبارزات دور اخیر معلمان و مطالبات آنان نمودە است . طرح خواستەهای معلمان از جمله “افزایش دستمزد و آزادی معلمان دستگیر شدە” با سمپاتی و حمایت عمومی در جامعە و بویژه از سوی کارگران و مردم ستمدید روبرو شدە است . اگر چه در جامعە استبدادزدە و بویژه جامعەای همچون ایران کە بیش از ٣۵ سال است با اتکا به ابزار مذهب هر خواست و مطالبەای باید از فیلتر دین و نهادهای وابستە به آن عبور کند و مذهب در تار و پود جامعە دخالت کردە و می کند، طبیعی است کە هر خواست و مطالبه ولو صنفی نیز بلافاصلە از جانب حاکمیت مورد هجوم و برخورد خشن و سرکوبگرانه قرار گرفتە و فوری رنگ و بوی سیاسی به خود بگیرد و به رودررویی اجتماعی منجر شود.