علل و پیامدهای خشونت های درون خانواده

مدرسه فمینیستی: روز ۲۵ نوامبر ، برابر با ۴ آذر «روز بین المللی مبارزه با خشونت علیه زنان» است. اختصاص این روز به عنوان مناسبتی بین المللی، طبعا به ما زنان ایرانی فرصت دوباره ای می دهد که تلاش های مان را برای مبارزه با همه اشکال خشونت، بسیج کنیم. امسال نیز ما در مدرسه فمینیستی تلاش کرده ایم که به مناسبت این روز، در حد بضاعت مان ویژه نامه کوچکی گرد آوردیم که طی ۱۰ روز گذشته تا ۲۵ نوامبر (۴ آذر ماه) به خوانندگان سایت مدرسه فمینیستی تقدیم خواهیم کرد. اختصاص این روز بین المللی علیه خشونت در برابر زنان را به فال نیک بگیریم و : علیه خشونت، گامی دیگر به پیش بگذاریم! از همین روست که دکتر مهرداد درویش پور، در مطلب حاضر به علت هایی که سبب خشونت علیه زنان در خانواده می شود پرداخته و نیز پیامدهای آن را مورد بررسی قرار داده است: 

ابهام سازی انقباضی بودجه ۹۱*

کانون مدافعان حقوق کارگر – فقر و گرانی آن چنان مردم را تحت فشار قرار داده است که دیگر نهادهای وابسته به قدرت هم به آن اعتراف می کنند. علاوه بر آن فاصله ی طبقاتی بیش از هر زمان دیگری مردم تحت ستم را وادار می کند که به بی عدالتی و سیستم فاسد اقتصادی با نگرانی از آینده بنگرند. درحالی که مردم تحت ستم تحریم های مختلف را تحمل می کنند واز دسترسی به دارو و بهداشت و ابتدایی ترین امکانات زندگی محروم می شوند، اما عده ای قلیل با ثروت های افسانه ای هیچ گونه کاستی ای از تحریم ها ندارند، داروهای لازم را با گران ترین قیمت از کشورهای همسایه تهیه می کنند. 

بدیل سوسیالیستی یا تقلای “چپ” برای به حساب آمدن !

در روند مبارزه طبقاتی و در پروسه رسیدن به جامعه سوسیالیستی ، یکی از معضلات متعددی که در مقابل کمونیست ها قرار می گیرد مسئله اتحاد و متشکل شدن کمونیست ها در ارگانی به نام حزب طبقه کارگر است.  این معضلی است که پیشروان طبقه کارگر باید با اتکاء به نیروی لایزال آحاد این طبقه بر آن فائق آمده تا بتوانند به حل مسائل و مشکلات دیگر انقلاب بپردازند.  همان طور که مارکس و انگلس در سال ۱۸۴۸ در مانیفست حزب کمونیست یاد آور شده اند: “کمونیست ها (دارای) حزب خاصی نیستند. آن ها هیچگونه منافعی که از منافع کلیه کارگران جدا باشد ندارند. نزدیک‌ترین هدف کمونیست ها متشکل ساختن پرولتاریا به صورت یک طبقه ، سرنگون ساختن سیادت بورژوازی و احراز قدرت حاکمه سیاسی پرولتاریا ست.”  اما متاسفانه در ایران نه کمونیست ها واقعا متشکل اند و نه خود طبقه کارگر در نهاد های خاص خود سازمان یافته است. 

اگر در جامعه زنان آزاد نباشند، هیچ کس در آن جامعه آزاد نیست!(به مناسبت ۲۵ نوامبر روز جهانی مبارزه علیه خشونت بر زنان)

روز بیست و پنجم نوامبر، برابر با چهارم آذر ماه به نام «روز جهانی منع خشونت بر زنان» نام گذاری شده است. در ۲۵ نوامبر ۱۹۶۰، سه خواهر به نام های منیروا، ماریت ترزا و بتربه میرابل که از فعالین سیاسی و اجتماعی علیه حکومت نظامی در جمهوری دومینیکن بودند، به ظاهر در یک تصادف جان باختند. جنبش زنان آمریکای لاتین و هم چنین فعالین زنان در سال ۱۹۸۱، تصمیم گرفتند که روز ۲۵ نوامبر را روز جهانی خشونت علیه زنان اعلا م کنند. از آن تاریخ تا به امروز، به مناسبت ۲۵ نوامبر، روز جهانی خشونت علیه زنان، در بسیاری از کشورهای جهان تظاهرات ها، سخن رانی ها و مراسم های مختلفی علیه خشونت بر زنان برگزار می شود. هم چنین در اثر مبارزه زنان و جنبش های برابری طلب، سازمان ملل هم این روز را روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان به رسمیت شناخته است. چرا که خشونت علیه زنان یک پدیده وسیع در سراسر جهان است.  

سَتارکُشی رسم دیرپای جمهوری اسلامی

قتل فجیع ستار بهشتی، کارگر وبلاگ نویس، به دست نیروهای دژخیم حکومت ضدانسانی و جنایتکار جمهوری اسلامی در زیر شکنجه، ضمن نشاندن دردی جانکاه بر دل تمامی ایرانیان آزاده، بار دیگر درنده خویی جمهوری اسلامی را در برخورد با روشنگران جامعه نشان داد. ستار بهشتی کارگری دردمند و آگاه از اقشار ضعیف جامعه بود که نتوانست نسبت به دردهای جامعه بی تفاوت باشد و جان خود را در راه پاسداشت حق آزادی بیان فدا نمود. 

مادر ستار بهشتی: «به وجودش افتخار می کنم اما کشتنش؛ بچه مرا کشتند. صدای مرا به همه جا برسانید.»

«ستار بهشتی» کارگر وبلاگ نویس، در بازداشت گاه پلیس ویژه فضای مجازی (فتا)، در زیر شکنجه جان باخت بار دیگر بحث وضعیت بازداشت گاه ها و کشتن زندانیان در زیر تجاوز و شکنجه، در نزد افکار عمومی به مساله روز تبدیل شده است.
ستار بهشتی، وبلاگ نویس ۳۵ ساله‌ ای که با نام مستعار در شبکه های مجازی و به ویژه فیس بوک مطلب می نوشت، روز نهم آبان ۱۳۹۱، با هجوم نیروهای امنیتی به منزلش در رباط ‌کریم بازداشت و به بازداشت‌گاه پلیس امنیت تهران منتقل شد. اما پس از یک هفته، خبر مرگ وی از سوی نیروهای امنیتی به خانواده‌اش داده شد. ستار روز ۱۸ آبان ماه، بدون حضور اعضای خانواده‌اش به خاک سپرده شد.