ابهام سازی انقباضی بودجه ۹۱*

کانون مدافعان حقوق کارگر – فقر و گرانی آن چنان مردم را تحت فشار قرار داده است که دیگر نهادهای وابسته به قدرت هم به آن اعتراف می کنند. علاوه بر آن فاصله ی طبقاتی بیش از هر زمان دیگری مردم تحت ستم را وادار می کند که به بی عدالتی و سیستم فاسد اقتصادی با نگرانی از آینده بنگرند. درحالی که مردم تحت ستم تحریم های مختلف را تحمل می کنند واز دسترسی به دارو و بهداشت و ابتدایی ترین امکانات زندگی محروم می شوند، اما عده ای قلیل با ثروت های افسانه ای هیچ گونه کاستی ای از تحریم ها ندارند، داروهای لازم را با گران ترین قیمت از کشورهای همسایه تهیه می کنند. 

بدیل سوسیالیستی یا تقلای “چپ” برای به حساب آمدن !

در روند مبارزه طبقاتی و در پروسه رسیدن به جامعه سوسیالیستی ، یکی از معضلات متعددی که در مقابل کمونیست ها قرار می گیرد مسئله اتحاد و متشکل شدن کمونیست ها در ارگانی به نام حزب طبقه کارگر است.  این معضلی است که پیشروان طبقه کارگر باید با اتکاء به نیروی لایزال آحاد این طبقه بر آن فائق آمده تا بتوانند به حل مسائل و مشکلات دیگر انقلاب بپردازند.  همان طور که مارکس و انگلس در سال ۱۸۴۸ در مانیفست حزب کمونیست یاد آور شده اند: “کمونیست ها (دارای) حزب خاصی نیستند. آن ها هیچگونه منافعی که از منافع کلیه کارگران جدا باشد ندارند. نزدیک‌ترین هدف کمونیست ها متشکل ساختن پرولتاریا به صورت یک طبقه ، سرنگون ساختن سیادت بورژوازی و احراز قدرت حاکمه سیاسی پرولتاریا ست.”  اما متاسفانه در ایران نه کمونیست ها واقعا متشکل اند و نه خود طبقه کارگر در نهاد های خاص خود سازمان یافته است. 

سَتارکُشی رسم دیرپای جمهوری اسلامی

قتل فجیع ستار بهشتی، کارگر وبلاگ نویس، به دست نیروهای دژخیم حکومت ضدانسانی و جنایتکار جمهوری اسلامی در زیر شکنجه، ضمن نشاندن دردی جانکاه بر دل تمامی ایرانیان آزاده، بار دیگر درنده خویی جمهوری اسلامی را در برخورد با روشنگران جامعه نشان داد. ستار بهشتی کارگری دردمند و آگاه از اقشار ضعیف جامعه بود که نتوانست نسبت به دردهای جامعه بی تفاوت باشد و جان خود را در راه پاسداشت حق آزادی بیان فدا نمود. 

مادر ستار بهشتی: «به وجودش افتخار می کنم اما کشتنش؛ بچه مرا کشتند. صدای مرا به همه جا برسانید.»

«ستار بهشتی» کارگر وبلاگ نویس، در بازداشت گاه پلیس ویژه فضای مجازی (فتا)، در زیر شکنجه جان باخت بار دیگر بحث وضعیت بازداشت گاه ها و کشتن زندانیان در زیر تجاوز و شکنجه، در نزد افکار عمومی به مساله روز تبدیل شده است.
ستار بهشتی، وبلاگ نویس ۳۵ ساله‌ ای که با نام مستعار در شبکه های مجازی و به ویژه فیس بوک مطلب می نوشت، روز نهم آبان ۱۳۹۱، با هجوم نیروهای امنیتی به منزلش در رباط ‌کریم بازداشت و به بازداشت‌گاه پلیس امنیت تهران منتقل شد. اما پس از یک هفته، خبر مرگ وی از سوی نیروهای امنیتی به خانواده‌اش داده شد. ستار روز ۱۸ آبان ماه، بدون حضور اعضای خانواده‌اش به خاک سپرده شد. 

گره دشوار همگرائی پلورالیستی چپ

«راست ها با هم کار می کنند تا قدرت سیاسی و اقتصادی خود را در ایران محفوظ کنند!» و «چپ با هم کار نمی کند تا نظام راست پا برجا بماند؟»
“نگاه های متضاد و متناقض”
نگاه های متضاد و متناقض و البته ایدئولوژیک در میان نیروهای چپ حتا در برابر مقوله ها ی «روشن» و سرراست بسیارند، چه رسد به موارد گسترده ی مواضع نظری کاملن «ذهنی»آنها که اندکی پرهیز و دوری از آنها برای بخشی خیانت به مبارزه طبقاتی می باشد! و دلیل های برخورد غیر اصولی هر یک از تاکتیک ها و استراتژی های آنها نیز با دیگران بسبب همین ایدهگرائی های مفرط و فراوان است. بهمین خاطر برداشت ها و شیوه های هرکدام نسبت به هدایت مبارزه سیاسی ـ طبقاتی گرچه با صداقت انقلابی و باور جدی به عدالتخواهی برای ساختن جامعه ای آزاد با امکان های برابر همگانی ست ولی اغلب می بینیم که شیوه ها و روش های چپ عملن چندان موجب دلگرمی مورد انتظار جوانان نیست و دنباله گیری کافی توده ها را بسادگی جلب نکرده و در راستای نبرد سرنوشت ساز عدالت اجتماعی جریان های چپ نگاه مردمگیری را برنمی انگیزد. 

معیارهای ارزیابی از روز کارگر 91 (قسمت دوم)

در قسمت اول مطلب (به پیش شماره 74، 29 خرداد 1391) آمد که برای ارزیابی از مراسم روز کارگر سال 91 باید قبل از هر چیز معیارهای این ارزیابی را مورد بحث قرار داد و تعیین کرد. همچنین گفته شد که از دهه 60 تا کنون مبارزه و تلاش کارگران

برای برگزاری مراسم آزاد و غیر دولتی روز کارگر دوران متفاوت و رو به پیشی را پشت سر گذاشته و در هر یک از این مراحل معیار قضاوت درباره تحرکات کارگری در روز کارگر متفاوت بوده است: 

ریشه های سرکوب فاشیستی افغانستانی ها در ایران

با شنیدن کلمه افغانی و بخصوص کارگران افغانی، آوارگی، فلاکت، نداری، روزمزدی، کارشاق و … در ذهن تداعی می شود. تحقیر و توهین و بازداشت و اذیت و آزار افغانستانی ها در ایران که عمدتا کارگر هستند، موضوعی جدید نیست. طی سال های گذشته و از همان  ابتدای  مهاجرت افغانستانی ها به ایران این وضعیت وجود داشته وفقط هر از چند گاهی دچار افت و خیز شده است.

 

معیارهای ارزیابی از روز کارگر ٩١

همیشه تحریکات جنبش کارگری ایران در روز کارگر یکی از عوامل ارزیابی کلی نقاط و قوت و ضعف جنبش کارگری بوده است. معیارهای ارزیابی اما یکسان نبوده و با توجه اوضاع سیاسی و موقعیتی که جنبش کارگری در آن قرار دارد، تغییر می کند. این ارزیابی از دو زاویه مطرح است: یک، مبارزه کارگران برای اجرای حکم جهانی جنبش کارگری برای برگزاری آزاد مراسم روز کارگر و دو، تاثیر مراسمهای روز کارگر در تقویت مبارزه عمومی جنبش کارگری علیه رژیمهای حاکم. بنابراین قبل از هر نوع ارزیابی از مراسم روز کارگر باید معیارهای آنرا مشخص کرد و دلایل تعیین آن معیارهای مشخص را توضیح داد. 

خبر دستگیری فعالین کمیته هماهنگی

دیروز جمعه 26 خرداد ماه ساعت 12 ظهر، حدود 60 نفر از اعضای کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری و تعدادی از فعالین کارگری در شهر کرج توسط مامورین اداره اطلاعات بازداشت شدند.

بنا بر آخرین اخبار، میترا همایونی، وفا قادری، ریحانه انصاری، خالد حسینی، محمود صالحی، سعید مقدم، سیروس فتحی، غالب حسینی، محمد عبدی‌پور، جلال حسینی، علیرضا عسگری، مسعود سلیم‌پور، عباس اندریانی، صدیق امجدی، فتاح سلیمانی، مازیار مهرپور، محمد مولانایی، واحد سیده، جلیل شریفیان، صدیق خسروی، یوسف آب‌خراباد، فرامرز فطرت‌نژاد، جلیل محمدی، نظام صادقی و افشین ندیمی در میان بازداشت شدگان هستند. (در صورت دریافت اسامی دیگر دستگیر شدگان، به لیست اضافه خواهد شد.)

بنا بر اخبار رسیده، بازداشت شدگان به اداره اطلاعات کرج مستقر در زندان رجایی شهر منتقل شده و تاکنون از وضعیت آن‌ها خبری در دست نیست.

ما اعضای کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری، ضمن محکوم کردن بازداشت اعضای کمیته هماهنگی و دیگر فعالین کارگری، خواستار آزادی فوری آنان بوده و از تمامی مدافعین کارگری انتظار داریم به این بازداشت‌ها اعتراض کنند. خبرهای تکمیلی متعاقبا اعلام خواهد شد.

کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری 27خرداد

همبستگی با جنبش طبقاتی کارگری ـ پاریس

گزارشی کوتاه از آکسیون ٦ ژوئن در ژنو مقابل سازمان جهانی کار / یازدهم ژوئن 2012

اجلاس سازمان جهانی کار هر ساله در ماه ژوئن به مدت چند روز در ژنو برگزار می شود و ما کارگران و فعالان کارگری در خارج از کشور برای دفاع از ابتدایی ترین حقوق و مطالبات پایمال شده ی طبقه کارگر ایران و حمایت از تشکل های مستقل کارگری، با هدفی مشخص، علیه نظام سرمایه داری جمهوری اسلامی و سیاست های جنایتکارانه و سرکوب گرانه و نیز علیه نمایندگان دروغین کارگری که از طرف حکومت سرمایه و کارفرمایان انتخاب و به آنجا اعزام می شوند، از کشورهای مختلف اروپایی همایشی اعتراضی را در ژنو برگزار می نمائیم تا صدای  کارگران و فعالان آن را به اجلاس جهانی کار و افکار عمومی انتقال دهیم که بی حقوقی مطلق فروشندگان نیروی کار، نه تنها نظام استثمار را نمایان می سازد، بلکه زندگی کارگران و خانواده شان را لحظه به لحظه برباد می دهد؛ لازم به یادآوری است که بیشتر کارگران ایران در سراسر کشور با قراردادهای سفید امضا، پیمانی و موقت به کار اشتغال دارند تا هر زمان که کارفرمایان اراده کنند، اخراجشان نمایند و زمانی که به کار اشتغال دارند حقوق های معوقه سفره فقیرانه و محقرشان را کاملا خالی می نماید و همه ی اینها در شرایطی است که بر مبنای استناد کارشناسان، دستمزدها حداقل سه بار کمتر از خط فقر ارزیابی شده است.