روز جهانی کارگر در ایران را به روز حمایت و هم­بستگی با کارگران افغان در ایران تبدیل کنیم!

سه میلیون کارگر افغان در ایران بخش مهمی از طبقه­ی کارگر ایران را تشکیل می­دهند. بخشی که به شدیدترین شکلی توسط سرمایه­داران ایرانی استثمار، و به دست عوامل حکومتی آن به طور روزمره و بی رحمانه­ای تحقیر و مورد اذیت و آزار، ضرب و شتم، بازداشت،  اخراج و اعدام قرار دارد. همگی ما از اخیرترین پرده­ی این سناریوی دردناک در نظام آباد قزوین خبر داریم. واقعه­ای که در آن بیش از دویست خانه با وسایل آن تماما به آتش کشیده شد، پانصد سر از احشام مهاجرین افغان سر بریده شد، به زنان و دختران آنان تجاوز شد، و آخرین خبر این که ده مزبور از تمامی ساکنین هستی از دست داده­ی افغانی خود پاک شد.  

به مناسبت یک مه

نئولیبرالیسم علیه اردوی کار

محمد قراگوزلو

پیش کشِ: اکبر معصوم بیگی

در آمد

       از سال ۲۰۰۸ نظام جهانی سرمایه داری وارد بحران جدیدی شده است که از جهات مختلف با بحران های سیکلیک و روتین متفاوت است و به طور مشخص به بحران ساختاری سرمایه مانسته است.ما پیش ازین طی مقالات متعدد و یک مجلد کتاب فشرده(بحران، نقد اقتصاد سیاسی سرمایه داری نئولیبرال،۱۳۳۸،تهران: موسسه ی انتشارات نگاه) به ارزیابی بخشی از مختصات این بحران پرداخته ایم. همچنین در کتاب مبسوطُ”امکان فروپاشی سرمایه داری و دلایل شکست سوسیالیسم اردوگاهی“(۱۳۹۲،تهران : نگاه)-  

روز جهانی کارگر روز ماست..

در حالیکه تنها چند روز دیگر به اول ماه مه مانده است با اینهمه برای منه کارگر این روز( یعنی روز جهانی کارگر) حکم تحویل سال نو کاریمان است . روزیست که پایان سالیست که رفته ،توام با موفقیتها ویا شکستها و مشکلات ویا کامیابی های احتمالی، در سال کاری که گذشته است. همچنین آغاز سالیست که امیدواریم بهبودی وسیع وعمیقی در زندگی ما کارگران همراه باشد. اگر در سرتاسر جهان واز ملل و کشورهای گوناگون جهت مشخص نمودن گذرایام از سالنامه هایی چون،میلادی،شمسی ،سال چینی وهندی وغیره استفاده میشود اما روز جهانی کارگر یگانه تقویم مشترک تمامی کارگران جهانست.که این خود به تنهایی گواه همبستگی تمامی توده های کارگران است. 

به مناسبت روز جهانی کارگر

حالا وقت اش است

آخر ِ ماه
حقوق ات را گرفته ای با یکدست
و داده ای به طلبکارها با دست دیگر
حساب که می کنی
چیزی نمی ماند برای جیب ها
و چندین دهان ِ خالی
که پر نمی شود هیچگاه 

معیارهای ارزیابی از روز کارگر 91 (قسمت دوم)

در قسمت اول مطلب (به پیش شماره 74، 29 خرداد 1391) آمد که برای ارزیابی از مراسم روز کارگر سال 91 باید قبل از هر چیز معیارهای این ارزیابی را مورد بحث قرار داد و تعیین کرد. همچنین گفته شد که از دهه 60 تا کنون مبارزه و تلاش کارگران

برای برگزاری مراسم آزاد و غیر دولتی روز کارگر دوران متفاوت و رو به پیشی را پشت سر گذاشته و در هر یک از این مراحل معیار قضاوت درباره تحرکات کارگری در روز کارگر متفاوت بوده است: 

معیارهای ارزیابی از روز کارگر ٩١

همیشه تحریکات جنبش کارگری ایران در روز کارگر یکی از عوامل ارزیابی کلی نقاط و قوت و ضعف جنبش کارگری بوده است. معیارهای ارزیابی اما یکسان نبوده و با توجه اوضاع سیاسی و موقعیتی که جنبش کارگری در آن قرار دارد، تغییر می کند. این ارزیابی از دو زاویه مطرح است: یک، مبارزه کارگران برای اجرای حکم جهانی جنبش کارگری برای برگزاری آزاد مراسم روز کارگر و دو، تاثیر مراسمهای روز کارگر در تقویت مبارزه عمومی جنبش کارگری علیه رژیمهای حاکم. بنابراین قبل از هر نوع ارزیابی از مراسم روز کارگر باید معیارهای آنرا مشخص کرد و دلایل تعیین آن معیارهای مشخص را توضیح داد. 

بیانیه شماره 1 شورای برگزاری مراسم روز جهانی کارگر سال 91

سال 91، سال تقویت داخلی و جهانی سازمان یابی و همبستگی کارگری

در آستانه‌ی روز جهانی کارگر، اول ماه مه سال 2012 و 11 اردیبهشت سال 91، روز همبستگی بین‌المللی طبقه‌ی کارگر قرار گرفته ایم. در سطح ایران و جهان اعتراضات کارگری در مقابل بی حقوقی هایی که نظام های سرمایه داری به کارگران تحمیل میکنند، هر چه بیشتر و بیشتر شده است. تجربه ی مبارزاتی طبقه ی کارگر در طول تاریخ به ما میگوید با آگاهی و تحلیل درست از وضعیت موجود باید بتوانیم جبهه ی خود علیه  سرمایه داری را تقویت کنیم، تا هم در کسب مطالبات معیشتی خود پیروز تر باشیم و هم بتوانیم یک قدم در راه سازمانیابی طبقاتی جلو تر رفته  و آمادگی بیشتری برای درهم کوبیدن اساس مناسبات سرمایه داری کسب کنیم و بتوانیم جهانی عاری از استثمار انسان بر انسان بنا کنیم.