سندیکای شرکت واحد و راهی دشوار

در دل مسائلی که اخیرا در سندیکای شرکت واحد پیش آمده، یک واقعیت مهم دارد تعیین تکلیف میشود. آنهم آینده سندیکای شرکت واحد و فعالین و دست اندرکاران آن است!

این مساله بر کسی پوشیده نبود که طی چند سال گذشته سندیکای شرکت واحد و اتحادیه کارگران هفت تپه مورد بیشترین و سخت ترین حملات منظم و سیستماتیک مشخصا دولت و دستگاه های امنیتی و سرکوبگر آن بودند. از همان ابتدای تشکیل و یا احیا آن تلاشهای بسیاری برای به شکست کشاندن این مبارزه  که کارگران را در شرکت واحد تهران و حومه و در مبارزه روزانه متشکل کرده بود صورت گرفت.همه  بر این مسأله و تأثیر  این فشارها برفلج کردن و زمین گیر شدن سندیکا و فعالیتهایش آگاه بودند. این فشارها تا حدی  بود که گاها  توان عملی و فعالیت عملی و متشکل در این سندیکا مورد سوال  قرار میگرفت و بدیهی است که کمبود ها و راه حل های مختلف برای رفع آن‌ها در عین حال  اختلافات را بیشتر دامن میزد. مزید بر دشواری های تاکنونی مسائل پیش آمده در هیئت مدیره سندیکای شرکت واحد، این بخش از طبقه کارگر ایران و  سندیکا، را وارد دورانی سخت برای ادامه فعالیت و بقا این تشکیلات کرده است. 

اعدام قربانیان نظام به بهانه برقراری امنیت جامعه!

طناب دار و میادین اعدام در ایران بر طرف شدنی نیست. خیابان‏ها، ورزشگاه ‏ها، پارک‏ها و کوچه و پس کوچه‏ های جامعه‏ ی‏مان، بوی مرگ و خون می‏دهد. ده‏ها نفر دیگر در صف‏ند تا شکنجه‏ گران و جانیان جمهوری اسلامی، جان‏شان را برای بقای بیش از اینِ خود ب‏گیرند. تا دیروز حمل و کاربست سلاح‏های گرم از جانب مخالفین نظام به‏ عنوان جرم نابخشودنی به حساب می‏آمد و این‏روز‏ها سلاح‏های سرد هم به ردیف آن‏ها‏ پیوست. “محاربین”، “مخلان امنیت مردم”، “زورگیران و اوباشان” و همه و همه عناوین به ناصحیحی‏ست که جمهوری اسلامی دارد در مقابل مخالفین و قربانیان نظام ب‏کار می‏گیرد. دستگیری و گرداندن “زورگیران” در خیابان‏های ایران هم به سیاست سران حکومت تبدیل گشته است. 

لایحه پیشنهادی دولت برای تغییرقانون کار، پدیده ای قرن نوزدهمی و تحمیل چرخشی به عقب بر جامعه ای هشتاد میلیونی

لایحه پیشنهادی دولت برای تغییرقانون کار، پدیده ای قرن نوزدهمی و تحمیل چرخشی به عقب بر جامعه ای هشتاد میلیونی

مقدمه ـ در نوشته حاضر کوشیده ام به عنوان مقدمه با توضیح کوتاهی از تبعات عینی تصویب و اجرای لایحه پیشنهادی دولت برای تغییر قانون کار، مستیقما سراغ مواد و بندهای این لایحه  و نتایج معین هر کدام از آنها بروم. اینکار قبل از هر چیز برای جلوگیری از طولانی شدن مطلب بوده است لذا چنانچه فرصتی بود بطور مفصل تری به تبعات اقتصادی سیاسی و اجتماعی فرهنگی لایحه پیشنهادی دولت برای تغییر قانون کار خواهم پرداخت. 

مبارزه طبقاتی کارگران حادتر و گسترده تر میشود

متحد شدن حول مطالبات روشن و سراسری نیاز مبرم مبارزه امروز کارگران_

طبقه کارگر ایران تماما به ستوه آمده است. بعد از بیش از سه دهه کشمکش و جدال نابرابر کارگران با بورژوازی و دولت اسلامی هنوز صورت مسئله اصلی مبارزه بر سر برخورداری از یک حداقل زندگی انسانی و ابتدائی ترین مطالبات کارگری است. این سطح از تعرض به طبقه ما دقیقا هدف پایه ای و نقشه مند بورژوازی ایران بوده و هست.  جریانات راست و رفرمیست و قانونگرا و نهادهای “کارگری”- دولتی از جمله شوراهای اسلامی و خانه کارگریها و انجمن صنفی ها نیز،که در تحمیل این شرایط سهیم بوده اند، از این منجلاب و به قهقرا کشاندن طبقه کارگر ایران دریچه ای برای میدانداری خود یافته اند. از چنین موقعیت دردناکی نه تنها رنج نمیبرند برعکس اوضاع را در جهت موقعیت طبقاتی و منافع صنفی و ضد کارگری شان ارزیابی میکنند. بازار “رفرم” و “تشکل قانونی” و پرهیز از “خشونت” و بالاخره “انشا الله کارگران موقعیتشان بهبود خواهد یافت” و دنبال این و آن بخش بورژوازی و “اصلاح طلب” حکومتی رفتن خوب است، دنیای محدود و افق راست این جریانات را همواره تشکیل داده است و عملا از شرایط امروز کارگران آشکارا بهره میبرند و “قانونا” در صف بورژوازی قرار گرفته اند. 

دستگیری فعالین کارگری در اوضاع متحول کنونی!

پس از دستگیری حدود ۶۰ نفر از فعالین کمیته هماهنگی در روز جمعه ۲۶ خرداد امسال، نیروهای وزارت اطلاعات رژیم اسلامی در روز چهارشنبه ۲۹ آذر ۵ نفر از اعضای کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکلهای کارگری به نامهای جمال میناشیری، ابراهیم مصطفی‌ پور، قاسم مصطفی ‌پور، هادی تنومند و محمد کریمی را دستگیر کردند. ماموران رژیم پس از دستگیری این ۵ فعال جنبش کارگری برای تفتیش به منازل آنها رفتند. در اعتراض به دستگیری این فعالین کارگری، روز یکشنبه سوم دیماه خانواده‌های آنها در مقابل اداره اطلاعات بوکان تجمع کردند و خواهان ملاقات با عزیزان خود شدند.  

ابهام سازی انقباضی بودجه ۹۱*

کانون مدافعان حقوق کارگر – فقر و گرانی آن چنان مردم را تحت فشار قرار داده است که دیگر نهادهای وابسته به قدرت هم به آن اعتراف می کنند. علاوه بر آن فاصله ی طبقاتی بیش از هر زمان دیگری مردم تحت ستم را وادار می کند که به بی عدالتی و سیستم فاسد اقتصادی با نگرانی از آینده بنگرند. درحالی که مردم تحت ستم تحریم های مختلف را تحمل می کنند واز دسترسی به دارو و بهداشت و ابتدایی ترین امکانات زندگی محروم می شوند، اما عده ای قلیل با ثروت های افسانه ای هیچ گونه کاستی ای از تحریم ها ندارند، داروهای لازم را با گران ترین قیمت از کشورهای همسایه تهیه می کنند. 

بدیل سوسیالیستی یا تقلای “چپ” برای به حساب آمدن !

در روند مبارزه طبقاتی و در پروسه رسیدن به جامعه سوسیالیستی ، یکی از معضلات متعددی که در مقابل کمونیست ها قرار می گیرد مسئله اتحاد و متشکل شدن کمونیست ها در ارگانی به نام حزب طبقه کارگر است.  این معضلی است که پیشروان طبقه کارگر باید با اتکاء به نیروی لایزال آحاد این طبقه بر آن فائق آمده تا بتوانند به حل مسائل و مشکلات دیگر انقلاب بپردازند.  همان طور که مارکس و انگلس در سال ۱۸۴۸ در مانیفست حزب کمونیست یاد آور شده اند: “کمونیست ها (دارای) حزب خاصی نیستند. آن ها هیچگونه منافعی که از منافع کلیه کارگران جدا باشد ندارند. نزدیک‌ترین هدف کمونیست ها متشکل ساختن پرولتاریا به صورت یک طبقه ، سرنگون ساختن سیادت بورژوازی و احراز قدرت حاکمه سیاسی پرولتاریا ست.”  اما متاسفانه در ایران نه کمونیست ها واقعا متشکل اند و نه خود طبقه کارگر در نهاد های خاص خود سازمان یافته است. 

سَتارکُشی رسم دیرپای جمهوری اسلامی

قتل فجیع ستار بهشتی، کارگر وبلاگ نویس، به دست نیروهای دژخیم حکومت ضدانسانی و جنایتکار جمهوری اسلامی در زیر شکنجه، ضمن نشاندن دردی جانکاه بر دل تمامی ایرانیان آزاده، بار دیگر درنده خویی جمهوری اسلامی را در برخورد با روشنگران جامعه نشان داد. ستار بهشتی کارگری دردمند و آگاه از اقشار ضعیف جامعه بود که نتوانست نسبت به دردهای جامعه بی تفاوت باشد و جان خود را در راه پاسداشت حق آزادی بیان فدا نمود. 

نان ـ آزادی ، اتحاد کارگری «آزادی بدون نان غیر واقعی ، رسیدن به نان در گرو اتحاد طبقاتی کارگران یک واقعیت!»

اکثریت جامعه ایران در شرایطی سخت و دشوار بسر میبرند وتشنه نان و آزادی اند و برای بهره مند شدن از یک زندگی انسانی و امن در کشمکش مداوم و روزمره با جمهوری اسلامی اند. سرمایه داری در ایران همانند سرمایه جهانی ازهرشگردی برای کسب سود بیشتراستفاده میکند وبرای حفظ منافع خود و نیز برخورداری از قدرت مالی بیشترمیجنگد. این نظام سرمایه داران، استثمارگران و صاحبان سرمایه است. اکثریت اعضای این نظام خود از سهامداران و صاحبان سرمایه هستند و با وضع قوانین استثمارگرانه و در دست داشتن قدرت سیاسی میکوشند تا طبقه و دارو دسته خود را متحد کنند. در طول سالهای سیاه حکومت اسلامی حامی سرمایه، اکثریت جامعه با بی حقوقی  کامل، فقر و بیخانمانی، بیکاری و اعتیاد، زندان و شکنجه و …  

به مناسب بازگشت رضا شهابی به زندان , سخنی کوتاه در باره کمیته دفاع از رضا شهابی

رضا شهابی، کارگر مبارز، عضو هیئت مدیره و مسئول مالی سندیکای کارگران شرکت واحد تهران و حومه، پس از حدود سه ماه آزادی مشروط به زندان بازگشت. او را که به دلیل مبارزه برای دفاع از حقوق و مطالبات کارگران بیش از دو سال و نیم در شرایط بسیار دشوار و بیماری در زندان به سر برده و در روز ۱۸ دی ۱۳۹۱ برای ادامه معالجات خود موقتا آزاد شده بود، در روز ۲۶ فروردین ۱۳۹۲ در آستانه اول ماه مه و در شرایطی که سرکوب و دستگیری و تهدید فعالین کارگری از سوی رژیم اسلامی شدت می گیرد به زندان بازگرداندند. آزادی موقت رضا شهابی با مقاومت جسورانه او که در تمام طول حبس بازنایستاد، و در پی ۲۳ روز اعتصاب غذا و درمان متحقق شد. بدون تردید همبستگی هم بندان در زندان اوین و فعالیتهای بسیاری از تشکل ها و فعالین کارگری و نهادها و افراد آزادیخواه در داخل و در خارج کشور که دفاع و حمایت از وی را سرلوحه مبارازت خود نموده بودند، در راستای آزادی موقت او موثر واقع شده بود.