واکنش های متفاوت به مجازات زندان و شلاق برای کارگران!

هفته گذشته خبر محکوم شدن ۴ کارگر پتروشیمی رازی به شش ماه حبس و پنجاه ضربه شلاق به دلیل شرکت در اعتراض های کارگری سال ۹۲، واکنش های متفاوتی را به دنبال داشت. حکم هائی که البته چیز تازه ای نبوده و در سال های اخیر بارها برای بسیاری از کارگران و فعالین کارگری به عناوین مختلف صادر گردیده است. در حالی دادگاه، محکوم شدن این کارگران را بر اساس شکایت کارفرما اعلام کرده که پیش تر مدیر روابط عمومی پتروشیمی رازی مدعی شده بود که ” نه ما از کارگران شکایت کردیم و نه آنان از ما، بلکه یکی از ارگان‌های ذیربط از طرفین شکایت کرده است. این چهار کارگر نماینده کارگران هستند، اما آقایانی که از ارگان ذیربط به کارخانه می‌آمدند و شعاردادن آنان را می‌دیدند، اسامی‌شان را یادداشت کردند.”!  

حسن روحانی برگزار می‌کند: “ضیافت شام در اوین” به‌صرف شکنجه، زندان و اعدام

حسن روحانی در پاسخ به سؤال یکی از حضار که پرسید: «شما در مراسم شام پارسال گفتید همه ایرانی‌ها بیایند ایران. غنچه قوامی آمد و دستگیر شد»، با لودگی جواب داد: “امسال هم بیایید شام”. او همچنین در جواب سؤالی که علت دستگیری و زندانی شدن سازندگان کلیپ هپی را پرسید، گفت این مسئله مهمی نیست و ما برای مسائل مهم‌تری آمده‌ایم؛ و در ادامه جرم آن‌ها را ساخت کلیپ و شادی کردن ندانست و گفت مسائل دیگری علت بازداشت آن‌ها شده است. 

پیرامون چالشهای جنبش کارگری و رسالت تاریخی رهبران عملی

سرمایه داری عقب مانده ایران در اوج ناتوانی، استیصال و بحران همه جانبه قرار گرفته است اما با تمام تضادها و تناقضات درونی خود با یورش و تعرض وحشیانه به معیشت و زندگی میلیونها کارگر امان آنها را بریده است کارگرانی که هر روز لت و پار می شوندبا چنگ و دندان، با اعتصاب، اعتراض و تجمع آخرین تلاششان را برای ادامه زندگی و بقا بکار می برنداما هر قدمی به جلو میگذارند در کلیت خود دهها قدم به عقب رانده می شوند و این معما و پارادوکس حیرت انگیز و حل نشدنی نشان می دهد یک جای کارلنگ می زند. پرسش اینجاست با همه پیشروی طبقه کارگر و به نوعی کل جامعه و فشار  کمرشکن برحاکمیت سرمایه و اوج بن بست و فروپاشی آن، طبقه کارگر به موازات این پیشروی ، چرا از انسجام و تشکل در خور و شان خود که بتواند در ابعاد اجتماعی وسیاسی او را نمایندگی کند برخودار نیست؟ 

ضرورت اعتراض سراسری به تحمیل شرایط بردگی علیه کارگران ایران

حاکمیت با تمامی جناح هایش تصمیم به زدن داغ و درفش و شلاق بر تن کارگران ، که برای احقاق حقوق اولیه خود اعتراض می کنند گرفته و تلاش می کند شرایط دوران برده داری را بازسازی و احیاء کند  .

طبق سیاست جدید حاکمیت ،  کارگران معترض به کمبود  حقوق و سختی شرایط کار را به دادگاه های جزائی فراخوانده و محکوم می کنند.  

حقوق کارگران و بهره‌مندی کارگران از نظام عدالت در ایران

مقدمه:

نوشته ای که در پی می آید در ماه مه ٢٠١۴ و به درخواست نهاد “The Foreign Policy Centre”نوشته شد و در ژورنال ماه سپتامبر ٢٠١۴۴ این نهاد درج شده است. همانطور که خواننده فارسی زبان می بیند، این نوشته یک نگاه کلی به وضعیت حقوقی کارگران داشته و مبنای عزیمت آن این بوده که خواننده انگلیسی زبان هیچ اطلاعاتی در مورد وضعیت حقوقی کارگران ندارد. به همین علت به بدیهی ترین مسائل اشاره شده که برای خواننده فارسی زبان بخشی از زندگی روزانه است. 

باید در مقابل حکم ضد انسانی شلاق و تازیانه بر پشت کارگران ایستاد!

به دنبال شکایت کارفرمای شرکت پتروشیمی رازی، شعبه ١٠٣ “دادگاه جزائی بندر امام خمینی” احکام شنیع و قرون وسطی برای ۴ نفر از نمایندگان کارگران پتروشیمی رازی، ۶ ماه حبس و ۵٠ ضربه شلاق صادر کرده است. بنا به ادعای کارفرما و “دادگاه” این حکم وقیحانه به دلیل “اخلال در نظم” و “توهین و تهدید” و “طڕح مطالباتی که باعث تجمع کارگران پیمانکار و تعطیلی کارگاه شده است”صادر شده است. اما واقعیت پنهان پشت این حکم تراژدیک نه “اخلال در نظم” و ‘توهین و تهدید”، بلکه به دلیل همین نکته محوری “طرح مطالباتی که باعث تجمع و تعطیلی کارگاه شده ا ست” صادر شده است!  

بررسی دیدگاه محافل و فعالان کارگری برای تشکل یابی سراسری کارگران

برای بیرون رفتن از بن بست های کنونی و پیشروی طبقه کارگر در بحرانی ترین شرایط اقتصادی – اجتماعی موجود، نیاز به نقد و بررسی همه جانبه دیدگاهها و تحلیل های فعالین و کارگران آگاه برای برون رفت از این وضعیت است ، تا با نقد و بررسی چند جانبه  و رفع موانع، راهی بسوی آینده گشوده شود . در اینجا دیدگاه “جمعی از کارگران تهران” مورد بررسی  قرار می کیرد در مراحل بعد قوت و ضعف دیدگاههای دیگر تشکل ها و محافل، بررسی می شود .  با گسترش نقد نظری و عملی همه جانبه ، توسط همه فعالان و پیشروان طبقه، می توان بن بست ها و سدهای کنونی در راه پیشروی مبارزات کارگری را شناسائی و از پیش رو برداشت. 

زنگ خطر پاکسازی زنان از مشاغل دولتی!

حمله به موقعیت و شرایط زنان شاغل از پایه ای ترین طرح های جمهوری اسلامی ایران ست. اولین حمله اش از پاکسازی زنان بی حجاب در اداره ها شروع شد به شکلی که  سهم اشتغال زنان از جمعیت شاغل کشور از ۸/۱۳ درصد در سال ۱۳۵۵ ، به ۸ درصد در ۱۳۶۵ رسید. 

زمان جنگ  و بعد از آن  برای پر کردن خلاء و نبود مردان، زنان فرصتی یافتند که حضور بیشتری در کارخانه ها و ادارات داشته باشند. همچنین به خاطر فشار اقتصادی و گرانی و تورم رو به رشد هرساله، دیگر درآمد تنها یک نفر پاسخ گوی هزینه ها  مخارج سنگین خانواده ها  و اجاره خانه ها نبود. 

فلاکت در ایران

گفته میشود از سیاهی رنگ بالاتری وجود ندارد. چرند میگویند. به پدیده فقر در ایران نگاهی بیاندازید!

روی اول سکه: وزیر وزارتخانه کار و رفاه در دولت نهم در پافشاری لجوجانه  خود مبنی بر عدم اعلام  خط فقر و در نتیجه عدم اعلام آمار جمعیت فقیر جامعه در دنیای سیاست ایران انگشت نما شد: وقتی قرار نیست تغییری در وضعیت آنها حاصل شود، اعلام این ارقام و آمارها چه فایده ای دارد جز اینکه مردم بیچاره را نگران میکند!؟  

با مقدسات به جنگ بشریت رفته‌اند! باید به جنگ مقدساتشان رفت!

امروز ۱۳ شهریور، یک وبلاگ نویس به نام سهیل عربی، پدر یک کودک ۵ ساله در یک بیدادگاه اسلامی به ریاست قاضی خراسانی به اعدام محکوم شد!

جرم؟” توهین به پیغمبر اسلام”! به قول خود آیت‌الله‌ها “سب النبی”!

این تنها حکم قتل عمد دولتی به جرم “توهین به پیغمبر” نیست. این داستان نفرت‌انگیز یک وجه ثابت از جامعه‌ای است که در آن سرمایه‌داری با قوانین اسلامی‌اش حکومت می‌کند.