اگر در جامعه زنان آزاد نباشند، هیچ کس در آن جامعه آزاد نیست!(به مناسبت ۲۵ نوامبر روز جهانی مبارزه علیه خشونت بر زنان)

روز بیست و پنجم نوامبر، برابر با چهارم آذر ماه به نام «روز جهانی منع خشونت بر زنان» نام گذاری شده است. در ۲۵ نوامبر ۱۹۶۰، سه خواهر به نام های منیروا، ماریت ترزا و بتربه میرابل که از فعالین سیاسی و اجتماعی علیه حکومت نظامی در جمهوری دومینیکن بودند، به ظاهر در یک تصادف جان باختند. جنبش زنان آمریکای لاتین و هم چنین فعالین زنان در سال ۱۹۸۱، تصمیم گرفتند که روز ۲۵ نوامبر را روز جهانی خشونت علیه زنان اعلا م کنند. از آن تاریخ تا به امروز، به مناسبت ۲۵ نوامبر، روز جهانی خشونت علیه زنان، در بسیاری از کشورهای جهان تظاهرات ها، سخن رانی ها و مراسم های مختلفی علیه خشونت بر زنان برگزار می شود. هم چنین در اثر مبارزه زنان و جنبش های برابری طلب، سازمان ملل هم این روز را روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان به رسمیت شناخته است. چرا که خشونت علیه زنان یک پدیده وسیع در سراسر جهان است.  

سَتارکُشی رسم دیرپای جمهوری اسلامی

قتل فجیع ستار بهشتی، کارگر وبلاگ نویس، به دست نیروهای دژخیم حکومت ضدانسانی و جنایتکار جمهوری اسلامی در زیر شکنجه، ضمن نشاندن دردی جانکاه بر دل تمامی ایرانیان آزاده، بار دیگر درنده خویی جمهوری اسلامی را در برخورد با روشنگران جامعه نشان داد. ستار بهشتی کارگری دردمند و آگاه از اقشار ضعیف جامعه بود که نتوانست نسبت به دردهای جامعه بی تفاوت باشد و جان خود را در راه پاسداشت حق آزادی بیان فدا نمود. 

مادر ستار بهشتی: «به وجودش افتخار می کنم اما کشتنش؛ بچه مرا کشتند. صدای مرا به همه جا برسانید.»

«ستار بهشتی» کارگر وبلاگ نویس، در بازداشت گاه پلیس ویژه فضای مجازی (فتا)، در زیر شکنجه جان باخت بار دیگر بحث وضعیت بازداشت گاه ها و کشتن زندانیان در زیر تجاوز و شکنجه، در نزد افکار عمومی به مساله روز تبدیل شده است.
ستار بهشتی، وبلاگ نویس ۳۵ ساله‌ ای که با نام مستعار در شبکه های مجازی و به ویژه فیس بوک مطلب می نوشت، روز نهم آبان ۱۳۹۱، با هجوم نیروهای امنیتی به منزلش در رباط ‌کریم بازداشت و به بازداشت‌گاه پلیس امنیت تهران منتقل شد. اما پس از یک هفته، خبر مرگ وی از سوی نیروهای امنیتی به خانواده‌اش داده شد. ستار روز ۱۸ آبان ماه، بدون حضور اعضای خانواده‌اش به خاک سپرده شد. 

گره دشوار همگرائی پلورالیستی چپ

«راست ها با هم کار می کنند تا قدرت سیاسی و اقتصادی خود را در ایران محفوظ کنند!» و «چپ با هم کار نمی کند تا نظام راست پا برجا بماند؟»
“نگاه های متضاد و متناقض”
نگاه های متضاد و متناقض و البته ایدئولوژیک در میان نیروهای چپ حتا در برابر مقوله ها ی «روشن» و سرراست بسیارند، چه رسد به موارد گسترده ی مواضع نظری کاملن «ذهنی»آنها که اندکی پرهیز و دوری از آنها برای بخشی خیانت به مبارزه طبقاتی می باشد! و دلیل های برخورد غیر اصولی هر یک از تاکتیک ها و استراتژی های آنها نیز با دیگران بسبب همین ایدهگرائی های مفرط و فراوان است. بهمین خاطر برداشت ها و شیوه های هرکدام نسبت به هدایت مبارزه سیاسی ـ طبقاتی گرچه با صداقت انقلابی و باور جدی به عدالتخواهی برای ساختن جامعه ای آزاد با امکان های برابر همگانی ست ولی اغلب می بینیم که شیوه ها و روش های چپ عملن چندان موجب دلگرمی مورد انتظار جوانان نیست و دنباله گیری کافی توده ها را بسادگی جلب نکرده و در راستای نبرد سرنوشت ساز عدالت اجتماعی جریان های چپ نگاه مردمگیری را برنمی انگیزد. 

سیستم سرمایه داری و ستم جنسیتی

ستم جنسى یکى از ارکان هرگونه نظام ستمگرانه در طول تاریخ بشرى بوده و میباشد. در عصر ما نیز ستم جنسى و تبعیض علیه زنان ریشه در مناسبات تولیدی سرمایه داری دارد. منافع سرمایه از نابرابرى جنسى نه تنها نیمى از جمعیت را بصورت نیروى کار ارزان در دسترس دارد بلکه بردگان جنسى را بطور سیستماتیک جهت حفظ موازنه مردسالارى به خدمت میگیرد. ستم جنسیتی در تمام عرصه های جامعه یعنی اقتصاد، سیاست و فرهنگ جلوه گر بوده و بر زنان تحمیل می گردد و به انواع شیوه ها زنان را تحت ستم قرار می دهد. در این میان سرمایه داری از رهگذر ستم بر زنان، استثمار بیشتری را بر طبقه کارگر تحمیل می کند. حتی آنجا که زنان را به عرصه فعالیت های اقتصادی و اجتماعی کشانده است با هدف آزاد سازی زنان از قید اسارت نبوده و نیست بلکه هدف بهره کشی از نیروی کار ارزانتر بوده است. 

نان ـ آزادی ، اتحاد کارگری «آزادی بدون نان غیر واقعی ، رسیدن به نان در گرو اتحاد طبقاتی کارگران یک واقعیت!»

اکثریت جامعه ایران در شرایطی سخت و دشوار بسر میبرند وتشنه نان و آزادی اند و برای بهره مند شدن از یک زندگی انسانی و امن در کشمکش مداوم و روزمره با جمهوری اسلامی اند. سرمایه داری در ایران همانند سرمایه جهانی ازهرشگردی برای کسب سود بیشتراستفاده میکند وبرای حفظ منافع خود و نیز برخورداری از قدرت مالی بیشترمیجنگد. این نظام سرمایه داران، استثمارگران و صاحبان سرمایه است. اکثریت اعضای این نظام خود از سهامداران و صاحبان سرمایه هستند و با وضع قوانین استثمارگرانه و در دست داشتن قدرت سیاسی میکوشند تا طبقه و دارو دسته خود را متحد کنند. در طول سالهای سیاه حکومت اسلامی حامی سرمایه، اکثریت جامعه با بی حقوقی  کامل، فقر و بیخانمانی، بیکاری و اعتیاد، زندان و شکنجه و …  

دست چرکین مذهب

با وجودیکه صدو بیست سال از مبارزات زنان اروپا برای کسب حقوق و آزادی شان از قید کلیسا ومذهب میگذرد ولی باز هم کلیسا ومذهب دستان آلوده و چرکین اش را از دامن افراد و مخصوصأ زنان و کۆدکان کوتاه نمیکند.

روزنامه آفتن پوستن چاپ ناروی تاریخ نهم مارچ سال دوهزارنه را میخوانیم  .

دخترک نه ساله برازیلی که از شش سالگی مۆرد تجاوز پدراندرش قرار داشت بعد از احساس درد بطن به کمک مادرش نزد دوکتور مراجعه میکند، دوکتوران بعد  از معاینه در میابد که دخترک  بعد از تجاوز مکرراز پدراندرش  دوگانگی باردار است.

 

معیارهای ارزیابی از روز کارگر 91 (قسمت دوم)

در قسمت اول مطلب (به پیش شماره 74، 29 خرداد 1391) آمد که برای ارزیابی از مراسم روز کارگر سال 91 باید قبل از هر چیز معیارهای این ارزیابی را مورد بحث قرار داد و تعیین کرد. همچنین گفته شد که از دهه 60 تا کنون مبارزه و تلاش کارگران

برای برگزاری مراسم آزاد و غیر دولتی روز کارگر دوران متفاوت و رو به پیشی را پشت سر گذاشته و در هر یک از این مراحل معیار قضاوت درباره تحرکات کارگری در روز کارگر متفاوت بوده است: 

ریشه های سرکوب فاشیستی افغانستانی ها در ایران

با شنیدن کلمه افغانی و بخصوص کارگران افغانی، آوارگی، فلاکت، نداری، روزمزدی، کارشاق و … در ذهن تداعی می شود. تحقیر و توهین و بازداشت و اذیت و آزار افغانستانی ها در ایران که عمدتا کارگر هستند، موضوعی جدید نیست. طی سال های گذشته و از همان  ابتدای  مهاجرت افغانستانی ها به ایران این وضعیت وجود داشته وفقط هر از چند گاهی دچار افت و خیز شده است.

 

معیارهای ارزیابی از روز کارگر ٩١

همیشه تحریکات جنبش کارگری ایران در روز کارگر یکی از عوامل ارزیابی کلی نقاط و قوت و ضعف جنبش کارگری بوده است. معیارهای ارزیابی اما یکسان نبوده و با توجه اوضاع سیاسی و موقعیتی که جنبش کارگری در آن قرار دارد، تغییر می کند. این ارزیابی از دو زاویه مطرح است: یک، مبارزه کارگران برای اجرای حکم جهانی جنبش کارگری برای برگزاری آزاد مراسم روز کارگر و دو، تاثیر مراسمهای روز کارگر در تقویت مبارزه عمومی جنبش کارگری علیه رژیمهای حاکم. بنابراین قبل از هر نوع ارزیابی از مراسم روز کارگر باید معیارهای آنرا مشخص کرد و دلایل تعیین آن معیارهای مشخص را توضیح داد.