در گرامیداشت اول ماه مه

اول ماه مه روز جهانی کارگر در راه است . در دو جبهه کار و سرمایە، هر سالە در تدارک روز جهانی کارگر و در تقابل با آن، زور آزمایی دو طبقە اصلی جامعە به نمایش گذاشتە می شود . طبقه کارگر و محرومان جامعە ، فارغ از رنگ، نژاد، زبان، ملیت، مذهب، مرز و جنسیت ، بعنوان یک طبقە واحد ، جهانی و همسرنوشت در گوشە و کنار دنیا در تدارک روز طبقاتی و جهانی خود می باشند . صف انسانیت تحت پرچم های سرخ و با شعار وحدت آفرین “کارگران جهان متحد شوید” رژه می روند.  

در اول مه؛ علیه فقر و تبعیض بمیدان بیائیم!

فقر و فلاکت بیداد میکند. ارتش بیکاری به حد انفجار رسیده است. طب و درمان لوکس شده است. آموزش برای بسیاری قابل دسترس نیست. با گرانی سرسام آور و تورم افسارگسیخته، هر روز قدرت خرید کارگران کاهش می یابد. امنیت شغلی دیگر کیمیاست. آن بخش از طبقه کارگر که هنوز شاغل است، عمدتا با کار قراردادى و برده وار و دستمزدهاى پرداخت نشده روبرو است. حقوقها چند برابر زیر خط فقر است. بخش وسیعی از کارگران که در کارگاههای کوچک کار میکنند، بسان بردگانی هستند که حتی شامل قانون همان برده دار هم نمیشوند. در کنار فقر و فلاکت عمومی، اختناق و زورگوئی حکمفرماست. جنایت و اعدام و سرکوب از ضروریات اسلام است. سرکوب فعالین کارگری و اجتماعات و اعتصابات کارگری توسط رژیم اسلامى بیوقفه ادامه دارد٬ اما کارگران صنایع مختلف، پرستاران و معلمان در سراسر ایران مرتبا در اعتراض و اعتصاب هستند. 

عوامل بازدارنده در سر راه اتحاد کارگران جهان و عدم تحقق مطالبات کارگری در ایران!

مقدمه
با توجه به ماهیت حکومت های طبقاتی که سرکوب، خشونت، ظلم، ستم و نابرابری جز تفکیک ناپذیر اینگونه سیستم ها می باشد و این نکته که این نوع سیستم ها هرگز به رای و اراده ی آزاد مردم به قدرت نرسیده اند، بلکه حاکمان با اعمال توحّش و زور بر اریکه ی قدرت نشسته اند، جوامع طبقاتی در طول تاریخ همواره با مخالفت و اعتراضات گسترده ی مردمی روبرو بوده اند. بنا بر این، حاکمیت های سرکوب گر برای بقا ی خود از حربه های مشترکی در جهت سرکوب اعتراضات و شورش های مردمی استفاده کرده اند. جلوگیری از دسترسی مردم به اخبار و اطلاعات، اعدام، زندان، شکنجه، جنگ افروزی، گسترش اعتیاد، فقر و خشونت و در کنار آن «تفرقه بینداز و حکومت کن»* از جمله ی مهمترین حربه های این حاکمیت ها در مقابله با خیزش های توده ای بوده است.  

روز معلم در ایران ،از سرکوب تا جعل حقایق توسط جمهوری اسلامی!

١٢ اردیبهشت روز معلم در ایران است . “کانون صنفی معلمان ایران” بمناسبت این روز فراخوان اعتراض جمعی به معلمان ایران صادر کردە است . طی هفتەها و ماههای گذشتە تحرکات و اعتراضات برحق و انقلابی معلمان در سراسر کشور افکار عمومی در داخل و خارج کشور را به درست متوجه مبارزات دور اخیر معلمان و مطالبات آنان نمودە است . طرح خواستەهای معلمان از جمله “افزایش دستمزد و آزادی معلمان دستگیر شدە” با سمپاتی و حمایت عمومی در جامعە و بویژه از سوی کارگران و مردم ستمدید روبرو شدە است . اگر چه در جامعە استبدادزدە و بویژه جامعەای همچون ایران کە بیش از ٣۵ سال است با اتکا به ابزار مذهب هر خواست و مطالبەای باید از فیلتر دین و نهادهای وابستە به آن عبور کند و مذهب در تار و پود جامعە دخالت کردە و می کند، طبیعی است کە هر خواست و مطالبه ولو صنفی نیز بلافاصلە از جانب حاکمیت مورد هجوم و برخورد خشن و سرکوبگرانه قرار گرفتە و فوری رنگ و بوی سیاسی به خود بگیرد و به رودررویی اجتماعی منجر شود.  

خصلت روز جهانی کارگر ٩۴

کارگران و مردم در شرایطی به استقبال برگزاری روز جهانی کارگر میروند که فاکتورهای قابل اتکا در عرصه مبارزات کارگران، معلمین و پرستاران با خواست “معیشت و منزلت”، ده ها اعتصاب، تجمع و آکسیون های خیابانی را انجام داده اند. این اعتراضات خصلت و همه گیر بودن خواستهای میلیونها نفر از مزدبگیران جامعه را رقم زده، فضای سیاسی ـ اعتراضی را بر یاس و ناامیدی غالب کرده و همچنین تعرض و طرح مطالبات برای افرایش دستمزدها، حقوق مناسب و رفاه را در راس جنبش اعتراضی قرار داده است. 

سوسیالیزم تنها راه نجات بشر ، در این راه با ما باشید!

امروز کار کردن و فعال بودن و به پیش تاختن برای تشکیل یک حزب کمونیست ومدرن و آینده نگرکه در خدمت احاد جامعه باشد ،لازمه کار هر انقلابیونی است که عزم را جزم کردهو میخواهند در مبارزه ای شرکت کنند که در آن جان تازه ای به مبارزه علیه هارترین رژم بخشند . شکل گیری چنین حزب کمونیست و مردمی از یک سو نیازمند حمایت نسل نوینی از جوانان مبارزیست که آرزوی تشکیل چنین حزبی را سالیانیست با خود کش میکنند وافق آرزوهای خود را در گرو تشکیل آن میبینند واز سوی دیگر دعوت به عمل آوردن آن دسته از مبارزینی چپ کمونیستی که سالیانیست مبارزه برای سرنگونی جمهوری اسلامی را در دستور کار خود قرار داده اند و اما بدلایلی در بیرون این دایره مبارزاتی به سر میبرند و امیدشان تشکیل حزبیست که بدور باشد از یک حزب سنتی و سکتاریستی که بتوانند در آن دور هم گرد آیند و مبارزه ای را با مناسبات سالم سیاسی و بدور از هر نوع کشمکش سیاسی و شخصی به پیش برند . 

جمهوری اسلامی عامل اصلی ناامنی اقتصادی، سیاسی و اجتماعی

مقامات جمهوری اسلامی هر از گاه برای دعوت از سرمایه های خارجی از امنیت در ایران صحبت میکنند. ادعای امنیت را در مقایسه با اوضاع خاورمیانه و کشورهای نظیر عراق، لیبی و … که در اثر دخالت نظامی آمریکا و قدرت های جهانی به چنین شرایطی سوق یافته اند، در مقابل جامعه جهانی میگیرند. اما واقعیت این است در صورتی که ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی با دخالت نظامی مشابه روبرو میشد، با سناریوی به مراتب سیاه تر از این کشور ها مواجه میشد. 

دروغ بزرگ؛ (نوشتاری کوتاه پیرامون تاثیر مذاکرات هسته ای بر معیشت کارگران)

“پرواضح است که ماهیت چنین تفاهم و توافقی در راستای نفع واقعی طبقه ی کارگر و ۹۹ درصدی ها نخواهد بود.بسیار ساده لوحانه است که توافق میان ارتجاع و امپریالیسم را در راستای منفعت واقعی کارگران دانیم.هرچند نباید این را نافی آن دانست که در صورت تحلیل مشخص از مذاکرات و اتخاذ جهت گیری  و کنش گری صحیح در مبارزه ی طبقاتی،میتوان آنرا مبدل به پاشنه ی آشیل حکومت ساخت.” 

اسلام محمدی: دین توحش و خون و مرگ و بربریت (گرامی باد یاد فرخنده!)

گروهی از مردان بیمار و جنایتکارو متعصب اسلامی روز ۵ شنبه (۱۹ مارس/ ۲۹ اسفند) با شنیعترین شکل ممکن یک دختر ۲۷ ساله به نام فرخنده را مورد حمله قرار دادند و جان او را در ملا عام و در مقابل چشمان پلیس مزدور افغانستان گرفتند. جانوران اسلامی به‌طرزی وحشیانه و درد آوری با سنگ‌ و چوب و چماق و لگد فرخنده بی دفاع را مورد حمله قرار دادند، جسد او را سوزاندند و در رودخانه ی در کابل انداختند. روز یکشنبه (۲۲ مارس/ ۲ فروردین) پیکر فرخنده، در میان نفرت اجتماعی مردم کابل و بر روی شانه های زنان حمل گردید و در گورستان کابل به خاک سپرده شد. خطیب مرتجع مسجد وزیر اکبر خان کابل به دلیل فتوا دادن و دست داشتن در این جنایت از طرف مردم در مراسم خاکسپاری بیرون رانده شد. 

مبارزه برای افزایش دستمزد در فاز تازه

افزایش هفده درصدی حداقل دستمزد و بیانیه شش تشکل کارگری برای حداقل دستمزد سه میلیون تومانی نقطه پایانی بود بر اتکا و استناد جنبش کارگری ایران بر ماده چهل و یک قانون کار در مبارزه برای حداقل دستمزد. سالهاست که حداقل دستمزد کارگران مطابق کفاف زندگی یک خانواده چهار نفره تعیین نمیشود بلکه با معیار های خود رژیم اسلامی یک سوم خط فقر است. سالهاست که جلسات شورایعالی کار، یعنی جلسه کارفرماها، دولت و شوراهای اسلامی، تکرار شوم تصمیم گیری برای تحمیل فقر به دهها میلیون کارگر در ایران است.