۸ مارس با پیام‌ها و خواست‌هایش در دستورکار

هشتم مارس، روز جهانی زن، تنها یک رویداد تاریخی نیست. این روز، مبارزات،‌ خواست‌ها و حقوق انسانی نیمی از بشریت را همانند رود جاری،‌ در بستر دارد.هشتم مارس، در روند اعتراض‌ها و فعالیت‌های اقتصادی و سیاسی زنان کارگر شکل گرفت،‌ برآشفت و بر بستر تاریخ و موضوع روز جهانی شد. در آغاز،‌ این مبارزات زنان فرودست و کارگر بود که در روند تاریخ،‌ متراکم گردید و در یک روز تاریخی با پرچمداری زنان بافنده در نیویورک و شیکاگو، زمینه شکل گیری روز جهانی زن شد. هر چند این اعتراض‌ها همانند خیزش روز کارگر در اول ماه مه به شیوه‌ای وحشیانه، توسط نیروهای سرمایه سر کوب شد،‌اما فراموش نگردید. امروزه تقریبا در سراسر جهان،‌ ۸ مارس، به‌عنوان روز اعتراض به نابرابری‌ها و ستم‌هایی که بر زنان وارد می‌آید و هم چنین گرامیداشت یاد کسانی که این مبارزه را شروع کردند و برای بهبود و دگرگونی شرایط زنان جان باختند برگزار می‌شود. اما با وجود مبارزه‌های روزمره انسان‌های آزادیخواه و برابری طلب، زنان هنوز در خانه، محیط کار واجتماع و خیابان مورد انواع خشونت‌ها و ستم‌ها قرار می‌گیرند. 

ولی فقیه صدای تجمعات اعتراضی معلمان را شنید!

اعتراض گسترده و سراسری معلمان در روز یکشنبه ۱۰ اسفند و حضور کارگران، پرستاران، بازنشستگان و حمایت مردم از این تجمعات نشان داد که نه تنها معلمان بلکه کل جامعه در اعتراض به وضع موجود و قرار گرفتن در منگنه اقتصادی، سیاسی و فشارهای همه جانبه حاکمیت در کنار معلمان هستند. تجمعات گسترده، متحد و یکپارچه معلمان اتفاق مهمی در تاریخ اعتراض و مبارزه معلمان بود و ادامه خواهد داشت. 

موج جدید اعدام‌ها توسط حکومت جهل و جنایت، ترور و اعدام اسلامی ایران

به نظر می‌رسد که تبه‌کاران و آدمش‌کشان حکومت اسلامی ایران، موج جدیدی از اعدام زندانیان سیاسی را در دستور اقدامات جنایت‌کارنه خود قرار داده‌اند.

محمود بهزادی راد، ‌وکیل برادران دهقانی، در گفت‌وگو با دویچه‌وله خبر اعدام هر شش نفر را تایید کرد. به گفته این وکیل دادگستری، اجساد جهانگیر و جمشید دهقانی به خانواده‌شان تحویل داده شده است. 

قفس مذهب ؛ زنان و راه رهایی‎

در آستانه روز جهانی زن و با نظری به تحولات زنان جامعه در سالی که روزهای پایانی آن را سپری می نماییم میتوان شاهد بود که جامعه زنان ایران در امتداد سی و شش سال بی حقی ، تحقیر و سرکوب سیستماتیک و به رغم ایستادگی و پی گیری حقوق انسانی خود ، همچنان و بیش از پیش زیر فشار تنگناها و محدودیت های روز افزون استبداد سیاه مذهبی قرار داشته و شریعت خواهان نیز هیچ چهارپایه و منبری را به منظور ترساندن و تهدید و وضع محدودیت های بیشتر برای زنان ترقی خواه و نمایش بربریت خود بدون استفاده نگذاشته اند. 

موقعیت کنونی زنان در آستانه روز جهانی زن

در حالی به پیشواز روز جهانی زن می رویم که زنان در اقصی نقاط جهان همانند گذشته تحت انواع تبعیض، خشونت، ستم و استثمار قرار دارند. زنان همواره اولین قربانیان نظام ضد انسانی سرمایه داری بوده و هستند. زنان بسیاری در گوشه و کنار جهان در حالی که خود قربانی آسیب های اجتماعی هستند در زندان ها مرگ تدریجی خود و آرزوهایشان را به نظاره نشسته اند. در کشورهای اسلامی زنان کماکان قربانی قوانین ارتجاعی و دینی می شوند و از حقوق اولیه انسانی شان محروم اند. در حالی به استقبال روز جهانی زن می رویم که زنان بسیاری در سوریه و عراق قربانی جنگ و حملات وحوش اسلامی شده اند و داغدار فرزندان و همسران خود هستند، زنانی که دیگر حتی یک سرپناه ندارند و از تمام زندگی فقط ویرانه ای برایشان باقی مانده است و فرزندانی که آینده ای نامعلوم و مبهم در انتظارشان است. 

دفاع از بیانیه مشترک در ارتباط با خواست افزایش دستمزد!

نامۀ سرگشاده به سندیکای شرکت واحد

۱- تشکل های کارگری و فعالان کارگری موجود و شناخته شده که در جنبش کارگری ایران حضور دارند در یک اتحاد عمل، بیانیه ای در ارتباط با دستمزد انتشار داده اند.*

این بیانیه بعد از سال ۱۳۸۸ اولین بیانیه مشترکی است که بر اساس یک اتحاد عمل، حول حداقل دستمزد منتشر شده؛ در این بیانیه آمده است «چنانچه به فوریت فاصله سبد هزینۀ بالای سه میلیون تومانی با حداقل مزد خفت بار ۶۰۸ هزار تومانی پر نشود، روز به روز بر عمق و دامنه اعتراضات کارگران افزوده خواهد شد و ما با اتکا به قدرت اتحاد و همبستگی مان لحظه ای در دفاع از معیشت خود درنگ نخواهیم کرد.» 

مگر ما کارگران آدم نیستیم؟

ظرف چند روز گذشته وحتا همین حالا که مشغول نگارش این متن هستم ،گردوخاک شدیدی استان خوزستان را در برگرفته است. بطوریکه دید بشدت کاهش یافته و مهمتر اینکه ، نفس کشیدن بسیار سخت شده است.کافیست که نیم ساعت بیرون از خانه باشی تا تمام بدن آدمی را خاک در بر گیرد.دهان طعم خاک میگیرد ونوشیدن اب توام با طعم خاک .این در حالیست که مدتهاست که خوزستان درین شرایط سخت محیط زیستی بسر میبرد.و آنچیزی که بشدت فزونی یافته است ،افزایش چشمگیر بیماران مبتلا به انواع مرضهای تنفسی و انواع حساسیتهاست.با این حال درین شرایط دشوارو در واکنشی فوری از سوی دولت ومسئولین مربوطه معمولا تمامی مدارس وادارات دولتی و بانکها وسایر دوائر عمومی را که در محیط دربسته فعالیت مینمایند را تعطیل می کنند.اما کارگران که در فضای ازاد مشغول بکارهستند وبیشترین تاثیر این آلودگی بر روی بدن آنهاست،شامل این تعطیلی نمیشوند.چرا ؟مگر ما آدم نیستیم؟ مگر این گردوخاک ،هوشمند است که روی بدن کارگران تاثیر نگذارد؟تاکی این نگاه تحقیر آمیز در مورد کارگران باید دوام داشته باشد؟براستی این دو بوم و هوا برای چیست؟ما هم آدمیم.
با ارزوی دنیایی که شاهد هیچ گونه تبعیضی نباشیم.

رضارخشان
بهمن ماه/۱۳۹۳

فاز جدید اصلاح قانون کار تهاجم دوباره دولت سرمایه به کارگران

فاز جدید اصلاح قانون کار امسال هم در دستور کار صاحبان سرمایه و دست اندر کاران دولت سرمایه جمهوری اسلامی قرار گرفته، این اصلاحیه ها که شامل اصلاحیه ماده ۲۷ قانون کار، اصلاحیه ماده ۱۶۵ و اصلاحیه ماده ۷ می باشد. اجرای طرح امنیت شغلی، شفاف سازی قراردادهای موقت و غرامت اخراج؛ موادی از قانون کار را در قالب پیشنهادی ۶ بندی طرح می کند، و بدون در نظر گرفتن نقش و نظر دهی مستقیم نمایندگان واقعی کارگران در صدد تصویب آن می باشند. 

ایران قتلگاه کارگران!

بنا به گزارش سایت حکومتی “ایلنا” ساعت ۵ و ۴۰ دقیقه صبح روز پنج شنبه ١۶بهمن ٩٣ بر اثر تصادف “یک دستگاه اتوبوس فرسوده “بنز ۳۰۷” حامل ۳۵ تن از کارگران شرکت پیمانکاری درریز (پیمانکار ساخت پالایشگاه) در محور بندر سیراف (طاهری) با یک دستگاه کامیون متوقف شده در کنار جاده، ۶ تن از کارگران  فاز ۱۲ عسلویه در بندر سیراف (طاهری) جان خود را از دست دادند و  ٢٢ کارگر دیگر نیز مصدوم و راهی بیمارستان خمینی کنگان شدەاند. جراحت ۶ تن از مصدومین شدید  و احتمال مرگ یک تن از آنان وجود دارد.  

ایمنی درایران

ایمنی بعنوان حفاظت انسان و کارآیی او از صدمات و پیشگیری از صدمه دیدن انسان تعریف میشود.

روابط عمومی پزشکی قانونی ایران اعلام کرد که در سال ۹۲ یک‌هزار و ۹۹۴ نفر در حوادث ناشی از کار جان خود را از دست دادند. این رقم در مقایسه با سال ۹۱ که تعداد تلفات حوادث کار یک‌هزار و ۷۹۶ نفر بود، ۱۱ درصد افزایش یافته است.سازمان پزشکی قانونی همچنین گفته است در ۱۰ سال گذشته (۱۳۸۳ تا ۱۳۹۲) ۱۲ هزار و ۴۳۷ نفر در حوادث کار جان خود را از دست داده‌اند.