پرولتاریا و فرایند انقلاب ضد سرمایه داری

«هیچ نظام اجتماعی قبل از آنکه کلیه نیروهای مولده مورد نیازش رشد یافته باشد مضمحل نمی شود و مناسبات تولیدی برتر جدید، هیچ گاه قبل از آنکه شرائط مادی وجود آن در چهارچوب جامعه قدیم به حد بلوغ رسیده باشد، جانشین مناسبات تولیدی قدیم نمی گردد. به این ترتیب بشر به طور قطع تکالیفی برای خود مقرر می کند که قادر به حل آن ها باشد، زیرا که بررسی دقیق تر همواره نشان می دهد که خود مسأله تنها وقتی مطرح می گردد که شرائط مادی حل آن از قبل فراهم شده یا لااقل در شرف شکل گرفتن باشد… » (مارکس)  

فقر و فلاکت بیشتر، وعده های دولت به کارگران و مردم

وضع وخیم زندگی و معیشت میلیونها کارگر و توده های وسیع مردم و فضای اعتراضی جامعه به یک چالش مهم رژیم اسلامی تبدیل شده است. هنوز روحانی سر کار نیامده است، زمزمه بر سر اینکه خزانه دولت خالیست، دولت دهم بالغ بر ٢٠٠ هزار میلیارد تومان به سیستم بانکی و بخش خصوصی بدهکار است و غیره، بلند شده و عملا ورشکستگی نظام بانکی و دولت را اعلام کرده اند.  

پزشکی در خدمت فقرا پزشکی در خدمت اغنیا , نگاهی شخصی به داستان پزشکی

:….صد نفر برهنه و گرسنه، غارت گشته     سه نفر گرم به یغما و چپو، آی گفتی!

زحمت کار زما، راحتی از آن حشرات …..کشت از ما و از آن عده درو، آی گفتی

مادری زاده مرا مثل تو، ای خفته به ناز ….میرسد نوبت ما، غره مشو، آی گفتی!

(محمد علی افراشته)*

 

گذری سریع بر مبارزه ی طبقاتی در ایران

سرمایه داری با حاکمیتِ سه قرنی و با پشتوانهً امپریالیستی یک قرنی خود، اینک جهان بشری را به دهکده یا شهرکی آلوده و نفس گیر و بی آینده تبدیل نموده است. شهرکی درهم تنیده از انبوه مزدبگیران و بیکاران و بیماران و گرسنگان و خانه خرابان و از خود بیگانگانی که سپهرآمال زیست انسانی شان را سیاست ها و اقداماتِ استعمار پسامدرنی، سخت تیره و تار و بی فروغ کرده است. شرایط مادٌی و زیربنایی جهانی هرگز تا به این حدٌ مستعد و مهیای برپایی انقلاب و دگرگونی اساسی نبوده است. امٌا وهیهات که نه انبوه اردوی کار و کارمزدی دارای سازمان و تشکل و همبستگی لازم ؛ و نه مدعیان ایدئولوژیک او دارای تئوری و برنامه و افق روشن و منسجمی برای انجام این کارستان است ؛ و نه حتی یک طرح روشن و سیاستِ عملی مناسبی برای پیشبرد و تحقق انبوه مطالباتِ ریز ودرشتِ اقتصادی و سیاسی/ اجتماعی و زیست محیطی و غیرهً جهانی دارد.  

پایان مضحکه انتخاباتی و بیرون آمدن روحانی از صندوق

با پایان مضحکه انتخابات یک آخوند معتدل که قرار است در قالب تنظیم کننده روابط بین جناح های درون و بیرون حکومت ظاهر شود و کدورت ناشی کم لطفی به رهبر در جریان سال ۸۸ را برطرف نماید و دسترسی به قدرت و ثروت جامعه را برای همه نیروهای وفادار به نظام را مهیا نماید، از صندوق بیرون آمد.  

سونامی خیزش ضد سرمایه داری

هنوز جهان سرمایه داری گرفتار سرگیجه ی خیزش نسل جدید طبقه ی کارگر ترکیه به سرمی برد، که هزاران کیلومتر آنطرف دنیا در برزیل خروش میلیون ها کارگر شهرهای این کشور را بلرزه درآورده است(١). کارگران پرچم اعتراض علیه دره ی فقر بین طبقه ی کارگر و طبقه ی سرمایه دار،  علیه گرانی مایحتاج روزمره ی زندگی ، مالیات گزاف، علیه وضعیت نا بسامان بهداشت، درمان، علیه سیستم آموزشی ناهنجار،  کیفیت بد ترانسپورت، علیه تخصیص  بودجه ی کلان ٢٠ میلیارد دلاری برای ساختن ١٢ استادیوم عظیم برای مسابقات فوتبال جهانی سال ٢٠١۴ و المپیک ٢٠١۶ ،(٢)، علیه فساد و رشوه خواری گسترده و افزایش قیمت اتوبوس، به یک کلام خواست های رفاه اجتماعی، بلند کرده اند. 

گیرم که می کشید، می برید، می زنید! با رویش ناگزیر جوانه چه می کنید؟

گیرم که می کشید، می برید، می زنید! با رویش ناگزیر جوانه چه می کنید؟

در حاشیه حمله سیبرنتی عوامل رژیم اسلامی به سایتهای فعالین کمونیست

از: سعید صاحی نیا

۱۴ ژوئن ۲۰۱۳

گیرم که در باورتان به خاک نشسته ام! و ساقه های جوانم از ضربه های تبرهای‌تان زخم‌دار است
با ریشه چه می‌کنید؟گیرم که بر سر این باغ بنشسته در کمین پرنده‌اید
پرواز را علامت ممنوع میزنید
با جوجه های نشسته در آشیان چه می کنید؟
گیرم که می‌کشید،گیرم که می‌برید،گیرم که می‌زنید
با رویش ناگزیر جوانه چه می‌کنید؟”
(خسرو گلسرخی) 

نه بد! نه بدتر! فقط سرنگونی جمهوری اسلامی!

” بین بد و بدتر، باید بد را انتخاب کرد “! چه کسی حکم داده که حتما وقتی بد و بدتر گذاشته میشود باید “بد” را انتخاب کنیم؟ این جمله، جمله ای کلیدی است که حکومت جمهوری اسلامی و مدافعین آن میخواهند بوسیله آن مردم را اولا پای صندوقهای رأی بکشانند، دوما کاملا واضح و با وقاحت مردم را در ظرف بی اختیاری و بی حقوقی قرار دهند و بگویند که : اِی مردم شما هیچ آلترناتیوی ندارید، شما هیچ حقی ندارید و اختیار تصمیم گیری از آنِ باند حاکمه است. ولی اگر مورد رضایت شما نیست، حداقل این حق را دارید که بین بد و بدتر، بد را انتخاب کنید. و با همین ترفند مردم را از ترس بدترین ها به بد و حداقل ها راضی کنند. و همین پدیده انتخاب بین بد و بدتر میتواند موجب ادامه حیات حکومت می شود.  

در انتخابات جمهوری اسلامی مردم بازنده اند!

انتخاباتهای بورژوایی چه محلی و پارلمانی و یا انتخابات ریاست جمهوری با اندک تفاوتهایی همگی سر و ته یک کرباسند. دمکراسی بورژوایی دیکتاتوری طبقه حاکمه است. بورژوازی در چهارچوب سیستم ونظام سرمایه دارانه هر چند سال یک بار تعدادی از نمایندگان وسخنگویان خود را به پارلمان می فرستد و یا یکی را به ریاست جمهوری انتخاب می کنند. طبقه کارگر و مردم در این بازی سیاهی لشکر و بازندگان اصلی صحنه انتخاباتهای بورژوایی اند. 

نه به مضحکه انتخابات! ترکیه راه را نشان میدهد!

خاتمی سیاست اصلاح طلبان حکومتی را روشن کرد: روحانی و عارف ائتلاف کنند، و به سهم خود برای جبران یاس ناشی از ضربه فنی رفسنجانی به صف هواداران شان “امید” ببرند و به سهم خودشان تنور “حماسه انتخاباتی” خامنه ای و “نظام عزیز” اسلامی شان را گرم کنند. رفسنجانی هم همین سیاست را دارد. ظاهرا و بقول خاتمی، موسوی و کروبی هم “نه نظر منفی دارند و نه نظر مثبت”! خاتمی تاکید کرده که “ایده ال ها را در دلهایتان نگه دارید و واقع گرا باشید”، یعنی به همین چیزی که جلویتان گذاشته اند قناعت کنید! این جماعت حتی جرات ندارند در انتخابات شرکت نکنند. تئوری آنرا هم دارند: “از صندوق رای قهر کردن راه حل نیست”!