ده سفسطه درباره قتل عام سال ۶٧

در این یادداشت به نقد ده سفسطه رایج درباره قتل عام زندانیان سیاسی در تابستان سال ۶۷ پرداخته شده، که ازسوی چهره‌ها و جریانات سیاسی راست و لیبرال – خصوصاً سخنگویان و ایدئولوگ‌های جریان اصلاح‌طلب و اعتدالی – مطرح می‌شود. هدف این سفسطه‌ها، مخدوش کردن واقعیتِ تاریخی آن رویداد و مبری کردن جمهوری اسلامی از جنایات رخ داده در دهه ۶۰ است. سیاست‌زدایی از واقعیت آن رویداد و دادن ابعادِ حقوق بشری با هدفِ جا انداختن شعارِ سازشکارانه «می‌بخشیم، اما فراموش نمی‌کنیم» در افکار جامعه، یکی دیگر از علل دامن زدن به این سفسطه‌ها است. 

کشتار ۶۷ و پنهان ماندن ماهیت طبقاتی جنایات رژیم اسلامی

خمینی با چند سطر، فرمان کشتار هزاران زندانی سیاسی را در تابستان ۶۷ صادر کرد. این زندانیان سیاسی از کشتارهای وسیع پس از سی خرداد ۶۰ جان بدر برده بودند، بسیاری با سپری شدن دوران محکومیت شان آزاد نشده بودند و بعضا حتی در بیدادگاههای رژیم اسلامی هنوز محاکمه نشده بودند. هیات مرگ، این آدمکشان بله قربان گو، اوامر خمینی را بدون چون و چرا اجرا کردند و دهها هزار نفر را در کمتر از دو ماه کشتند زیرا از نظر این جانیان از خمینی که نباید سند و مدرک خواست. منتظری در جلسه با هیات مرگ بر فقدان سند و مدرک جدید برای تجدید محاکمه زندانیان سیاسی و تغییر حکم آنها پافشاری دارد و آنرا باعث بی اعتباری دستگاه قضایی رژیم اسلامی می داند. از این طریق منتظری محاکمات چند دقیقه ای و اعدام های دسته جمعی خلخالی، حاکم شرع منصوب خمینی در ترکمن صحرا و کردستان را از پرونده جنایات رژیم اسلامی حذف می کند. 

بیاد زندانیان سیاسی جانباخته در مرداد ١٣۶٧ خورشیدی!

یاد عزیزتان همیشه گرامیست!
بیاد زندانیان سیاسی جانباخته در مرداد ١٣۶٧ خورشیدی!
اسماعیل مولودی ۲ مرداد ۱۳۹۴
جمهوری اسلامی بر دریایی از خون و ترور و جنایت زندگی میکند. 

یاد یاران یاد باد ! دربیست و پنجمین یادمان قتل عام دهه شصت،دو تابستان ۶۰ و ۶۷

یاد یاران یاد باد !

 دربیست و پنجمین یادمان قتل عام دهه شصت،دو تابستان ۶۰ و ۶۷

ما سوگوار این  همه  یارانیم  تا  زنده ایم !

امیرجواهری لنگرودی

 تابستان۱۳۹۲

« من این روزگاران اسارت بزرگ را ، نه

در نوحه سرایی بر ویرانه و طلب مصرانه

یاری از آسمان ها ، بَل در گِرد آوری و

آمار برداری دارایی های برهم انباشته مان

صَرف کرده ام ، دارایی هایی که هیچ دشمنِ

پیروز نمی تواند از ما بُرباید : یادَ مانها »

                                        ( رومن رولان )           

کشتار تابستان ۶۷

شش ماه در تهران و سه سال در بندرعباس مخفی بودم و همیشه آماده ی فرار. بیش از ۱۳ خانه و ۶ شغل عوض کرده بودم . فقط موقع حمام کردن کفش از پایم در می آمد. بیش از ۳ سال هم در دبی نیمه مخفی زندگی کردم. تا اینکه چند ماه قبل آدرسمان در دبی نیز لو رفته بود و بالاجبار از دبی هم قاچاقی با لنج همراه ۳ رفیق دیگر راهی هندوستان شدیم. در اسکله ی بمبئی دستگیر و بعد از اینکه رگهای دستمان را بدجوری با تیغ زدیم پلیس اجبارا ما را به بیمارستان برد و از دیپورت ما منصرف شد. چند ماهی را در زندانهای اداره مهاجرت و زندان مرکزی بمبئی با شپش ها سرو کله زده بودیم. البته زندان اول را که زندان موقت بود، پس از تلاش جدی ظرف چند هفته با همکاری ٣ رفیق دیگر و بخشی از زندانیان موفق شدیم شپش ها را در بند مردها براندازیم.