به این سیکل تکراری باید پایان داد ( درخصوص کشته شدن محمد جراحی)

محمد جراحی را هم کشتند!
جمال چراغ ویسی را با طناب دار در زیرزمین زندان سنندج اعدام کردند، علیرضا داوودی را با شکنجه فیزیکی و روحی از بین بردند، شاهرخ زمانی را شبانه در زندان خفه کردند و گفتند سکته مغزی کرده، کورش بخشنده هم بعد از آزادی از زندان و در انتظار کشیدن حکم زندانش”سکته قلبی” کرد و جان داد، سمانه مرادیانی فعال دانشجویی “همینطوری خود کشی” کرد و دهها مورد دیگر در ایران که به شیوه های مختلف در اثر فشار زندان چه در سیاه چالها و چه بیرون کشته شدند. آنتونی گرامشی کمونیست هم در ایتالیا به همین شیوه ها کشته شد. 

ده سفسطه درباره قتل عام سال ۶٧

در این یادداشت به نقد ده سفسطه رایج درباره قتل عام زندانیان سیاسی در تابستان سال ۶۷ پرداخته شده، که ازسوی چهره‌ها و جریانات سیاسی راست و لیبرال – خصوصاً سخنگویان و ایدئولوگ‌های جریان اصلاح‌طلب و اعتدالی – مطرح می‌شود. هدف این سفسطه‌ها، مخدوش کردن واقعیتِ تاریخی آن رویداد و مبری کردن جمهوری اسلامی از جنایات رخ داده در دهه ۶۰ است. سیاست‌زدایی از واقعیت آن رویداد و دادن ابعادِ حقوق بشری با هدفِ جا انداختن شعارِ سازشکارانه «می‌بخشیم، اما فراموش نمی‌کنیم» در افکار جامعه، یکی دیگر از علل دامن زدن به این سفسطه‌ها است. 

غیرت اسم رمز نژادپرستی است

خبرگزاری های ایران در روز هشتم فروردین ۹۴ گزارش دادند که دو نوجوان ۱۴ و ۱۵ ساله ایرانی در فرودگاه جده عربستان هنگام عبور از گیت خروج بازرسی توسط شرطه ها (ماموران پلیس) به اتاق بازرسی بدنی برده شده و در آن جا به آنها تجاوز شده است. هنوز کم و کیف خبر کاملا روشن نشده بود که رسانه ها و شبکه های اجتماعی مثل وایبر و فیس بوک پر شد از مقاله و کامنت در این مورد. انتشار این خبر درست در بحبوحه برخورد میان عربستان و ایران در یمن که بازتاب رقابت حاد آنها در منطقه است صورت گرفت. ایران و عربستان به عنوان دو قدرت نفتی چند دهه است که با هم درگیرند. زمانی بود که جمهوری اسلامی ماموران و طرفدارانش را در جریان مراسم حج به آن کشور میفرستاد تا تظاهرات به راه اندازند. اخیرا رابطه دولتهای عربستان و ایران کمی بهبود پیدا کرده بود اما به دنبال وقایع بحرین و مداخله دو کشور در آنجا و سپس بحرانی شدن اوضاع یمن و قدرت گیری گروههای متحد جمهوری اسلامی، عربستان سیاست مداخله نظامی و بمباران ادامه دار شهرهای یمن را در پیش گرفت. این کار عملا به معنی رویارویی ایران و عربستان در یک جنگ نیابتی دیگر در منطقه است.  

کشتارهای خونین دهۀ شصت در تداوم سیاست کشتار نظام سرمایه داری است

بیست و ششمین سالگرد کشتار سیستماتیک و سازمان یافته ی زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷ در شرایطی توسط بازماندگانِ جانباختگان راه آزادی و توده های مبارز و انقلابی گرامی داشته می شود، که روزی نیست این رژیم تبهکار اسلامی، مکمل نظام سرمایه داری در این سی اند سال حکومت ننگین اش، لحظه ای از وحشیگری و ارتکاب جنایت و قتل و کشتار و سرکوب کوتاهی کرده باشد. 

“٣٠ خرداد” فقط یک تاریخ نیست،اسم جنایتی هولناک بر علیه بشریت است!

تاریخ بشر نسل کشی ها و جنایات فراوانی به خود دیده است . دهه ۶٠ در ایران یکی از آنهاست و برای ما قربانیان مستقیم اش تلخ ترین و دردناک ترین آنهاست . هزاران خانواده قربانی جنایات جمهوری اسلامی پس از گذشت دو دهه هنوز کمر راست نکرده اند! بسیاری هم حتی اجساد بستگانشان را تحویل نگرفته اند و از محل دفن آنها بیخبرند! جنایاتی که فیلم ها و کتابها باید در موردش ساخت و نوشت . در ٣٠ خرداد ١٣۶٠٠ حاکمیت تازه به قدرت رسیده جمهوری اسلامی برای  یکسره کردن قدرت و شکست انقلابیون ، جنایاتی هولناک را آغاز کرد. روزانه دها انسان را به جوخه های اعدام می سپرد، گاهاحتی فاصله دستگیری تا اعدام یک یا دو روز و شاید کمتر بود.